Waar hij in zijn wereld
vol schermen en knopjes
de afspraken van samen
op het briefje
en de belofte vergeet
waar zij zacht als motregen
vragen stelt
ervaart hij onweder
legt een bermbom
onder elke reactie
in rust en praktisch
legt zij uit
het stuit op onweder
ze neemt de thee mee
tranen in haar ogen
om verloren relatie en vriendschap
hij reageert als bestookt
met granaten
en zij … kan slechts huilen
Uren later geeft hij aan
“Ik weet het niet”.
Zij voelt en ziet onvermogen
in volkomen leegte.