In jouw eigen waanzin
aan het begin van levenstijd
waar de dagen uiteen gespreid
tijd vragen van de stilte
bezieling zoekend in
de spiegels van de bomen in bossen
uit menselijke orde aangeplant

In onze eigen illusies
trekken conclusies traag voorbij
in mij de vrijheid aftastend
die bovenaards helder
sterrenstof met aards zand verbindt
het is een dapper mensenkind

dat hier het leven neemt