Rechter buigen
wat krom geboren
is
Overdragen wat
duizendvoudig vol
is
Emmers met tranen
beweeg traag in en uit
honderden schepsels
in woord en beeld
ik dans mijn tranen
in woorden uiteen
gebaren rollen
stollen de pijn

Rechter buigen
wat krom geboren
is
Overdragen wat
duizendvoudig vol
is
Emmers met tranen
beweeg traag in en uit
honderden schepsels
in woord en beeld
ik dans mijn tranen
in woorden uiteen
gebaren rollen
stollen de pijn
Lang was ik met plezier actief binnen De KrachtFabriek te Houten. Ze zijn nog volop in actie, alleen vergeten ze een bijsluiter mee te zenden bij de uitnodiging om deel te nemen. Dan wel er worden geen bijsluiters verstrekt aan de leden.
Deelnemen is op eigen risico, als je niet in de smaak valt bij drie mensen van de Krachtfabriek, doen ze er alles aan om je eruit te werken. Bij mij heeft het ze twee jaar gekost. Ze hadden er de Conflict hanterings commissie voor nodig en een prachtig script om het voor elkaar te krijgen.
Veel mensen zijn gewoon weggepest, stil vertrokken. Een van de scriptschrijvers van de conflicten zit in de conflict hanterings commissie en dit is volkomen normaal en gerechtvaardigd, werd mij door de bestuursvoorzitter en lid van die commissie regelmatig op het hart gedrukt. Als zij ook een conflict heeft met de besproken persoon, was haar inbreng gewenst. Er zaten er nog twee in, tijdens de bespreking van mij, met enige ergernissen over mij ( mijn gedichten en mijn boek ).
Ik heb in een aantal ander gevallen als lid van deze commissie meegemaakt hoe dit beïnvloeden en inbrengen gaat. Hoe de beïnvloeding en de poging tot wegwerken gaat. Het is niet altijd gelukt, in twee gevallen wel, ik ben er één van.
Je loopt extra risico als je creatief, HSP en eerlijk bent. Er is geen vertrouwenspersoon, geen klachtenfunctionaris, privacy regels zijn er niet en vragen stellen is niet geoorloofd noch wenselijk.
Ik ben er van het een op andere moment uitgezet, na een belofte van de voorzitter dat zij de lasterbrieven op Facebook en bedreigingen op zou gaan pakken. Zes weken (er zijn nog wel twee gesprekken geweest) later zet de voorzitter met een ander bestuurslid mij eruit omdat dit het beste is voor mij.
Dit schorsen ging per direct in. Alleen punt 5. is een legitiem argument gebleken. En de enige ware grond onder dit besluit.
Het is beter voor je, goed voor je, helend voor je. En ga nu vooral maar eens gaan voelen hoe het is om niet gezien gehoord te worden en niet mee te mogen doen. Ga maar eens voelen hoe het is om nergens bij te horen. O ja, en het is mijn ziel die dit wil voor mij.
Afscheid nemen en afronden mocht niet meer (realiseer je dat ik gemiddeld 20 uur per week vrijwillig bezig was, voor met in de Krachtfabriek). Ik was er klaar mee rond half augustus, toen kwam er een mail van de conflicht hanterings groep. Daar wij geloven dat het helend is voor jou en helend DKF besluiten wij dat er tot 1-1-2019 geen contact zal zijn.
Ik had geen idee dat een persoonlijke vraag aan één mens, zou leiden tot opnieuw besproken worden in de conflict hanterings groep. Niemand had contact met mij gezocht, ook de betreffende therapeut niet, terwijl het ook vanuit die rol was dat ik haar benaderde. Bedenk dat ik eind mei en begin juni contact had gezocht en eind augustus dit antwoord in de mail kreeg. Dit over mij, zonder mij, was tegen alle verzoeken en afspraken in. Overigens ook tegen de KrachtFabriek uit de eerste drie jaren.
Intussen worden intermenselijke en zakelijke relaties door roddel en laster verstoord. Hier hebben overigens meer mensen last van, als je wandelt ontmoet je wel eens iemand en hoor je wel eens wat.
Deze feeks heeft veel vragen gesteld, vragen zijn natuurlijk ook verschrikkelijk lastig. Het werd en word me enorm kwalijk genomen dat ik vragen heb over de gang van zaken. Schadeclaims voor schade door roddel, laster en trauma, worden niet in behandeling genomen. Een concrete claim voor werkelijk gemaakte kosten wordt met een paar zinnen van tafel geveegd. Brieven worden niet meer in behandeling genomen!
Het geheel heeft naar mijn gevoel inmiddels sekte-achtige trekjes gekregen.
Het laatste halfjaar heb ik meer mensen ontmoet die beschadigd en benadeeld zijn. Het is vreemd dat er steeds een aantal personen terugkomen die hier een rol in spelen.
Wat mij betreft pijnlijk voor iets dat zo mooi en goed begon en wat zich ondergronds zo vreemd heeft ontwikkeld.
Dus bezint eer gij begint.
Waar niemand van de KrachtFabriek vragen beantwoord kreeg, heb ik door studie, gesprekken en onderzoek veel geleerd over narcisme en huis, tuin en keuken psychopathie en geleerd hoe ziek dingen kunnen verworden. Wat mijn eigen rol is, weet ik ook.
Dank aan de mensen die wel durfden praten met mij en getuigenverhalen hebben gedeeld. Nog immer ontdek ik dingen die bijzonder vreemd zijn. Het is een pijnlijke / traumatische levensles. Alle projecties zeggen alles over de persoon die dingen zegt, roept of vindt. Laat mensen zijn! Desgewenst vraag je hen te vertrekken, dat is in je Kracht zijn en blijven. Dat was hoe het ooit ook is begonnen.
de-maskermaker/
destructieve-relaties-op-de-schop-515810/
Bijlage:
Een waternatte
vurige novemberwind
dwaas ijzige druppels
langs de glaswand
Eens stem uit een mens
en een ander ingeblikt
voor bij de verdeler
van nutsvoorzieningen
het gaat voorbij aan
mijn oren in resonantie
golven bewegen
vegen herinneringen
af en aan
Er was eens een elfenkoningin
ze verloor de inspiratie door mensenvoeten
die kwamen wroeten in haar leefgebied.
Ze overziet het geheel en weent tragedie-tranen
we wanen ons in sprookjesland waar oorlog
en vertekende machtsverhoudingen gespannen
voeten, veren en geweren in actie brengen.
De elfen mengen zich niet in de strijd, lijden zacht
in stenenheuvelen aan de watervloed, warme golfstromen
sturend, turend naar het leven in en om het waterfjord.
Op een mooie lentedag, komt er een kind spelen
alleen en wil met bloemen en mieren zijn leven delen.
De elfenkoningin ziet en geniet, ze komt tot ontwaken
maakt haar volk wakker en vraagt hen te dansen
cirkels van licht op de ogen en voeten, handen landen
op de kruidenbuidels.
De elfen ontwaken, maken zich gereed voor een liefdesdans
in het veld, ze dansen traag en zingen zacht: het welkomslied.
Welkom kind, hier vind je alle ruimte en respect
die jij verdient. Jij bent onze kleine dierbare vriend.
Het kind voelt de genegenheid, breidt zijn speelveld uit
verstilt en rilt van verwondering.
Niet wetend wat het hoort of ziet, voelt hij meer dan hij weet, vergeet …
Open mijn ogen
deze grauwe herfstdag
opnieuw ligt er blad
gevallen, losgelaten
zich stil op winter en wind
vangende schoonheid
van de appelboom
deze grijs nieuwe morgen
een stille woensdag
Speel maar mooi weer
op een keer val je door de mand
misschien kan ik je dan de hand
reiken
blijken
de roddels en leugens verkeerd
uit het hoofd geleerd
is het veel te zwart wit uitgetekend
Stevig ge-aard
staande in het midden
op de top van de berg
in het diepste ravijn
de pijn voelend in lijf en leden
de ziel is pijnlijk gerafeld
opgegaan in de nevelen
van de wieven uit de nacht
nu de zon traag opklimt wacht
een schoon en rijk uitzicht
verlicht vanuit Vader Zon
gedragen door Moeder Aarde
Myvatn Ijsland
Zeg me niet dat ik bang ben
wanneer ik realistisch mijn gezonde boeren verstand gebruik
ervaringen uit het verleden, zijn geen garantie voor de toekomst
lessen uit het leven, mogen van wond
litteken worden
van litteken groeien tot innerlijke wijsheid
zeg met niet dat ik in angst leef
als ik eigen-wijze keuzes maak
wakend over de persoonlijke integriteit
dwars waar het kan
meebewegend als het moet …
Zeg met niet dat spiritualiteit zonder angst of ego is
zeg me dat het goed is, waar het leven
dromen kent, die waken in de nacht …
Waar jonge mensen dromen van wereldvrede
duurzaamheid, tegen pesten en racisme
op het podium, hun verlangen uiten …
laat ze dromen, laten wij hen helpen
deze mooie wensen waar te maken, opvangen
als ze struikelen, aanmoedigen om door te gaan
Ouderen weten en vergeten
nimmer dat de kleinkinderen
nieuwe wegen zullen leren, heten
hen welkom zonder verhinderen
hoewel DNA en karma dragen
dagen wij hen uit en verlaten het huis
weten de pijnen te verdragen behagen
het leven in een zich openende sluis
golfstromen vibreren en leren
dat leven meer dan overleven is
de zegeningen en dienstbaar beheren
het be-amen dat ik zie, leven is.
Just moving
cleaning the dust
from the mirror
Just cleaning
trowing the emptyness
away in the box
out off the box
a horse just beside me
looking for myself
calling back
the playstations
in my life.
Transformatie pur sang
van zielen en weten
gedragen op de vleugels
van de eerlijke adelaar
vervel de DNA gedragen
beperkingen in je wezen
wees het ultieme veertje
dat zweeft op de thermiek
lyrisch en ontroerd voert
zij je mee
de Wijze
grijs de hemelen op Aarde
Lief me
zacht en traag
deze wintermorgen
zorgen vervagen
met jou dichterin
lief me
zacht en traag
doe me vergeten
hoe mentaal geweld
waar leven niet telt
het systeem draagt
vraag me niet
lift me op
De romance tussen twee wezens
man-man, vrouw-vrouw en het normale man-vrouw.
Zij weeft een kantenkleed en weet zich
gekend en gedragen in wederzijdse gratie
de sensatie van aanraking in het mooie in de pijn
verdwijn uit mij en in mij
de verbinding weeft een kanten gewaad
spreekt over soldaten van schoonheid
stil verzet tegen grof geweld, wat telt
is de sensatie van aanraking, de diepe liefde
zij schept en weeft
vergeet het duister
als zij luistert
naar het Wezen van Al.
Aan het einde van de zon
het begin van eeuwig duister
luister ik naar engelen en vier
zachtkens het leven
gletsjers smelten
wateren razen
in volle Oosten en Westen winden
Hoe de draken
te verslaan
hoe het zwaard
weer
op te nemen
na maanden
verdriet en verlies
Hoe de draken
te verslaan
het landschap
zuiver
op te nemen
en het hart
gepast met mate
te ontsluiten?
Hoe de talen
te verstaan
van de planten
om ons heen?
Lichtwezens dromen
dansen met de elfen
zien oorlogen en geweld
tellen af tot de vrede
weerkeert
levens bezeert
door misvorming en haat
cirkels die aanstaan
eindeloos het duister in
tot de cirkel het licht
door de kieren inlaat
de elf staat paraat
roept vrouwe Wijsheid
en fluistert een nieuw lied
in de oren van kinderen
die het willen horen.
Many times …
nothing … nothing at all
and everything …
everything,
like love
—-
Er gaat niets
boven de naakte
waarheid
datgene
wat goed is
voor jou
ongeachte
de mening
van de massa
Hoor de wind waait
langs mijn raamroosters
kale takken tikken minuten weg
de kamer is lauwwarm
ademt de sfeer van mij
mijn levenswijze
eigenwijsheid en praktijkdroom
ik stroom mee
gedachten vervliegen
gevoelens verdampen
slechts zijn
met een glimlach
om de stroom
woorden
uit het niets
hoor de wind waait
langs mijn raamroosters
kale takken tellen levensadem
Vandaag ontwaken wij
smaken november winden
door het kierende raam
noemen woordeloos de naam
van de geliefde naast elkaar
verstrengelde eenheid los van
elkaar zo innig verbonden
vandaag beleven wij
proeven november wolken
haar vochtige omarming
noemen fluisterend een naam
laten haar mee wiegen op de wind
het verloren innerlijk kind
in ons zo innig verbonden
zeg me niet
dat het waar is
zwart wit gebroken zegels
tegeltjes wijsheid in grijs
zilver geslagen verdragen
de volle manen
zeg me niet
dat het leugens zijn
zwart wit gebroken woorden
gevangen in zieke namen
dronken verdronken mannen
en lege hulzen
zeg me niet
dat jouw woorden waar
zijn
vol namaak spiritisme
vergiste ik me zo in de waarden
gemanifesteerde tekenen
op zwarte wanden
rouwranden omkransen
mijn nachtgebed
Messen in mensenruggen
eerlijkheid vervlogen
vergeten de waarden
vastgelegd in manifesten
zogenaamde waarden
besparen je het doorvoelen
is wat ik zie
wat ik waarneem
wel echt?
Laster en roddel
achterklap
vernietiging
naast verbinding
ineen gevlochten
vervlochten
in belonen
van laster
roddel
achterklap
aanspreekpunten
die verbinden
evenzovele die moorden
in woorden en pijlen
naar liefde die zij haten
omdat liefde en aanraking
is, gelijk aan de dood
groot de wanhoop bij de prooien
de anderen ontdooien in hun aard
deze nabijheid is zo bevlogen
bedrogen de resultaten
laat het maar gaan
messen in mensenruggen
eerlijkheid verloochend
vergeten de oorsprong
Diep in de ziel
gelegen wijsheden
eigenwijs
eigen-wijs
ei-gen-wijs
Zo woorden
opgedeeld
zielen verbonden
met celstof
het hof
makend
mensenkind
verbindt je
met het lint
dat wappert
in de wind
gedragen
door thermiek
in de stilte
alle hectiek
voorbij
vrij
jij
ei-gen-wijs
De leegte
zo leeg
dat liefde
stuit
op verlaten bot
weefsel verdord
verdroogd
in pijn
de leegte
waanzin
twijfel
rond liefde
wreekt
zich op levenslust
kust de dood
welkom
uit leven
gehaalde
pijn
raak me niet aan
spreek me niet toe
laat me gaan
N.a.v. een artikel over suïcide, iets over dit gevoel vind je terug in mijn boek: Over (af)vallen en opstaan. Het speelde in mijn tiener- en jong volwassen leven.
Soms zijn mensen verwonderd dat ze niet merken dat mensen uit het leven willen stappen, dat ze niets hebben gemerkt. En juist die eenzaamheid en leegte, ken ik van toen. Ik realiseerde mij pas vele jaren later wat dit is geweest.
in de lijn
van vrouwenpijnen
zachtjes geborgen
verloren
in het zaligmakende
kerkelijk statuut
absolutie gegarandeerd
lijkt het zonder meer verkeerd
op je lauweren te rusten
kus me
kom en lief
het moment
in het midden
voorbij
het einde
in de lijn
van vrouwenpijnen
ruw opgeëist in oorlog
tussen seksen en verwrongen
onderdrukte hormonale impuls
wulps de vrouwenlijven
zij lokken je in de val
van geprojecteerde (on)schuld
kus me
kom en lief
het moment
door het leven
voorbij
het dogma
De leegte
zo leeg
dat liefde
stuit
op verlaten bot
weefsel verdord
verdroogd
in pijn
de leegte
waanzin
twijfel
rond liefde
wreekt
zich op levenslust
kust de dood
welkom
uit leven
gehaalde
pijn
raak me niet aan
spreek me niet toe
laat me gaan
N.a.v. een artikel over suïcide, iets over dit gevoel vind je terug in mijn boek: Over (af)vallen en opstaan. Speelde in mijn tiener- en jong volwassen leven.
de tinteling
van de dans buiten
een met mijzelf
de bomen
het gras
de maan
de aarde
Daar dansend
liggend op de grond
danste het oervuur
diep in mij
een prachtig concert
van stroming
beaming
beademing
daar was de huidhonger
de oerkracht
als ster in het duister
onzichtbaar voor een mens
groter dan ooit
verenigd met …
Vlieg hoger
kijk dieper
tast binnenin
het duister
naar de lichtspot
verstopt voor
het aards geweld
nog telt schuilen
als een veilig hol
in een dol gedraaide
maatschappij
Vlieg hoger
kijk dieper
tast binnenin
zie hoger
tot de zonkracht
mijn ziel warmt
liefdevol
Hemel op Aarde
Het ontvangen en delen
aanraking
ontmoeting in het diepste
van je wezen en je ziel
vrouw ben je
man ben je
mens ben je
Je bent aangeraakt
geraakt
niet in het diepste
van je oerkracht
diep van binnen
wacht dit verborgen
geschenk
puur
teer
dierbaar
kwetsbaar
Man ben je
Vrouw ben je
Mens ben je
geliefd wil je zijn
gekend in je wezen
door hem of haar
die jouw hart
jouw ziel
wil/ mag raken
Overgave aan dat oerlijk pure
Vrouw ben je
Mens ben je
schepsel
schepper
vanuit bezieling
verbonden
meer dan ooit
hoe dan ook
of niet
de leegte
vergeten wijsheid
of niet
hervonden
dat ene moment
mens ben je
Sluipend door dagen
nachtbrakend op krakend ijs
in het lege woud
gestorven en vergiftigd
door helgedreven zielen
Elfen houden stil
trollen graven ondergronds
een nieuwe woning
honing is voorbij gegaan
we staan geheel verloren
sluipend door nachten
dagbrakend op rottend ijs
in het lege woud
gestorven en verlaten
eindeloze woestijnen
Er was eens een Dichtpiet
die in het donker een kaars liet
vallen en het papier vatte vlam
het nam alle rozen weg, benam
mij de adem en benauwende
woorden werden als herkauwende
koeien
uit duizenden sloten …
Er was eens een zwarte Piet
hij liet het zwart regenbogen, niet
uit politieke overwegingen, geniet
hij nu van kolkende vrijheid, ziet
hij het mindere uit meer groeien
en wil zich overal weer mee bemoeien
statistiek en procedures besturen
de dagelijks wanen en bouwen muren
voor verzuurde Neder burgers, geslagen
honden zijn de mensen die dagen
aaneen rijgen in leegte en bedrog
de trog met groei enzymen nog
immer gevuld vanuit de COC gedachten
slavernij verleden is heden bij machten
op eigentijdse wijze in het vizier
ik heb Sint en Regenten nu hier
gezien, gelogen hebben zij al tijden
kom laten we onze taal bevrijden
van leugens en bedrog en laat ons
elven en kabouters scheppen, plons
een steen in het koude levenswater
en later wordt alles beter, ja later …
Omdat zwarte Piet het leven liet
dansen de Ijslandse en Noorse trollen
met hun groene grappen en grollen
op het toneel dat u hier voor zich ziet
Ik laat een steen in het water kringeleren
en zal jongleren met de heer en meester
met de kleren van de keizer, hoge heren
lezen hier toch niet en zo de mooie leest ster
die een prijs wil bepalen voor de beste
enige echte winnaar van ten lange leste
om lach gehouden schrijversbal
(Over Sint en Piet <>Zin in onzin)
Het verleden in gezinnen
waar eindeloos weerom beginnen
in zoeken, tasten, beminnen
Het heden in het bouwwerk
dat huis en haard zo eindeloos sterk
maken voorbij de grote kerk
leidt mij uit het lijden
illusies vol conclusies
over gisteren en vandaag
graag een rode bes
groen steeltje dat alles
weer in balans (s)maakt
Ga maar op stap
met je stok en je staf
zoekend naar schoonheid
door weer en wind
getekende herfstbaden
Het is vandaag de dag van de singles las ik. Samen en op jezelf. Met zijn tweeën verbonden en toch ook niet.
Behoefte aan vrijheid en ruimte
binnen een relatie
en ten diepste
ben je altijd alleen
en verbonden met mensen
omgevingen waar jij van houdt v.v.
Lief me
raak me
aan
lief me
kus me
zacht
wandel met vreugde
door weer en wind
samen
gedragen
verbonden
zielsdiepe
draden
Tranen in het hart
zoekende zielen
dolend door de nacht
tranen in mijn ogen
bogen gespannen
tastend in de nacht
Wind en regen waaien
gelijk de cyclus bepaald
waar Iq ronddoolt
zoekend naar resten
oude pijn en zo meer
onzekerheden
angsten
banger
dan dit
kan nog
zoekend naar resten
uit verraad gezaaide
haat – en angst bloemen
…
bijen zoemen al niet meer
vlinders wervelen in winden
op tonen van muziek
over vrouwen en – kracht
in de morgen wachten
tranen zij zien Gollum
en ruimtewezens
die wolken strooien
Lief me
als alles
uit onze
handen glipt
Bemin me
als alles
voor dagen
en nachten
stilzwijgend stil lijkt te vallen
Troost me
als alles
donker en
dichter lijkt
dan in woorden
te vangen
en vatten
noch spreken
Als het dansen voortduurt
zonder enige feest gedruis
anders dan het leven
in zichzelf dat dansen wil
kom lieve dans dan toch
en lief me zacht wiegend
in slaap.
Geef me een hand
en laat met de wind
voelen
ervaren
Geef me de hoop
en laat mij het vuur
voelen
ervaren
Geef me een moment
vol lichte liefde in
de dageraad verankerd
Als leven ademt
hebzucht en ego
de waarden bepalen
in het verduisteren
van dat wilde licht
is er een gezicht
met een hart
dat onzichtbaar
voelt
draagt
waagt
als leven ademt
de vrouwe het weten
in waarden uiteenzet
stilte vraagt
in het minimale
van een teken
in een lamme hand
dan weet ik dat de aarde
naast alle duister
diep binnenin
haar licht bewaard
voor de beminden.
Kom laat ons
de liefde
zoeken en nemen
meenemen
in het hart
opdat het klopt
vol mededogen
voor onszelf
voor anderen
namens De Ander
Op de hoogste top
zijn en hard omlaag vallen
hou je benen vrij
om op te staan, doorgaan maar
het altaar gloeit van kaarsvet
—
in het diepste dal
is het hard omhoog werken
zijn met elke traan
om op te staan, doorstaan maar
opdat je weet dat je leeft
Een hartenklopper
lam gelegd door zwart verraad
openingen toe
schijnvertoningen van spijt
met medestanders gedeeld
Een levensliedje
verstomd tot de treurwilgen
uilennesten in
de voorjaarszonnen dragen
buitengewone dagdagen
Opgedragen aan CHG van De KrachtFabriek en andere direct betrokkenen.
De gratie
van levend
weefsel
de slangen
langs de rug
de gratie
van levend
delen
de liefde
in je hand
de schoonheid
van het mengen
de graal verborgen
in het luchtledige
niets
iets
wordt
geboren
Doek: Scheppingskracht 60 bij 80, acryl op linnen
Eeuwig levend stromend
wonen we in een plaats
waar zon en maan bepalen
we halen illusies dromend
varen soms buitengaats
om kort geluk op te halen
Droom in en uit
vrouw kom en baar
gelijk moeder aarde
leven vanuit waarde
Eigen werk: Scheppingskracht doek linnen 60-80 cm
Maak mijn handen vrij
van overtollige last
bevries de laster
Maak mijn voeten los
uit zwart bittere modder
geblakerde schaal
Weef mij gezangen
uit de wind o kolibrie
jij kind van nectar
lente en zachtheid
teder de schoonheid proevend
vruchtbaar morgenlicht
Allerzielen
Vergeten het gedicht
over de doden
omdat ik voluit heb geleefd
met doodsbeelden
en teksten voor ogen
de lach met lef geëerd
Duizenden doden
door grof geregisseerd
geweld
welgeteld
10 beelden
en gedichten
De eeuwige hebbe hun ziel
het wiel draait door
schroeven laten los
balans in cirkels
vanuit de steen
in het water
later de tranen
wanen van eeuwige groei
die chaos baart voorbij
Nico Croes
In een leven als levenskunstenaar, kom ik in heel diverse netwerken. Ik heb veel dichtvrienden en vriendinnen die ik nooit heb ontmoet. Over het algemeen gaat het heel goed met vriendschaps en contactverzoeken. Gisteren was een dag met (te) veel vriendschapsverzoeken van onbekende mannen en vrouwen. Mijn intuïtie volgend heb ik er een toegelaten en de rest laten gaan. De eerste twee heb ik nog gevraagd naar hun motief. Wat ik daarop terug kreeg, leverde kippenvel op.
Moraal van het verhaal. Ik hou van alle mensen, ben niet zo goedgelovig dat ik alles zomaar toesta en voor zoete koek slik. Vertrouwen en intuïtie mogen samenvallen.
Honderden vrienden
tien onbekend namen
nauwelijks raakvlak
met mij echt bekende
facebookcontacten
Een kwam erdoor
een dichter mag snel
dichterbij komen
de rest heb ik laten gaan
we bestaan bij de gratie
van gepast vertrouwen
Ik schuim in marstred
door bossen en heideveld
mijn bezem zoekend
tastend naar liefdevolle
natuurwezens en mensen
die hun kinderen
laten leven naar eigen
inzicht en talent
wetend dat liefdevolle
natuurwezens soms mens zijn
Geef het niet op lief
de kolibrie is gezien
transparant leven
even voorbij het midden
ruimte en alle tijd, daar
Zachtjens stralen zij
hun dromen over mensen
licht te vergeven
om niet zij verstoren de
vloek van de halfgoden