Vanuit de bedding
verstootte je mij
simpelweg …
je vond mijn ogen
mijn moed
levenslust uit pijn
onverklaarbaar bedreigend
zo ook de openheid
eigenheid met vele kleuren
het spel moest gedoofd …
ook met kerst
wist je niet waar te kijken
te groeten, te herkennen
er blijken gevaren in mij
die woest en wild geboren zijn
met een zachte glimlach vergezeld
als de beste anti-depressiva
en eeuwig bange hoop
alsook vertrouwen in het licht
dit vergezicht moest dood in jouw leven
omgeven met een glimlach
zie ik je worsteling
nu ik ben
waar jij bent
met mijn geliefde
zie jou met een mond
vol tanden
niet wetend waar te gaan
noch staan
het zwarte schaap
de moordenaar
de misdadiger
gewoon in het theater
hoe durft ze
en ik glimlach met een weten
dat wat ze zo godverlaten haten.