Een twee voorbij mij
gedragen herinneringen
verlangen naar scheppen
vastgelegde beelden
van mooie momenten
die de gouden dagen
in linnen gevat
omhelzen
Reageer
Maandelijks archief: februari 2020
J
e zoekt verbinding
liefde en relatie
verbinding is vergeven
niet persé vergeten
wat als de woorden
niet overeenkomen
met daden
als de naden
te strak gestikt
verstikkende
weerzin
met pijn in mijn maag
verkrampte schouders
zand erover
als het rottend fruit
nog geurt en kleurt
oranje – rood
Rigide misschien
als grenzen te ver opgerekt …
zover dat de liefde
voor de tegenover niet groter
is, dan de pijn en het weten
dat vergeten woorden niet bestaan …
dat buitensluiten en blokken geen liefde
en ontmoeten biedt …
ik doe het zelf ook, dat blokken
uit zelfbescherming
als gesprek niet kan
alleen dan …
als een ander geen gesprek wil
dan is er voor mij
geen verbinding
noch ontmoeten
de waarheid
is niet uniform
zij is slechts
een hij als men het
dwingend oplegt
met vuur en zwaard
´
verplichtend
verpletterend
zichzelf bewaakt
de waarheid
is niet eender
nepnieuws
is het oorlogsverslag
van de overwinnaar
over de visie
om de zogeheten verliezer
nepnieuws
is het oorlogsverslag
van de anders denkenden
met een visie
over de enig echte waarheid
de liefde is
zij weet
dat niet weten
antwoorden geeft
kleden weeft
vol kleur en geur
…
…
…
…
gevangen in de gedachten
in- en uitgaande prikkels
die ongefilterd overspoelen
gevangen in die patronen
veeg je alle ongemak onder het tapijt
dan lijdt er niemand pijn
azijn in jarenlange wonden
verslonden hoop en vertrouwen
verbouwen en verstouwen
van generaties miskende pijn
zuur en azijn in de wonden vol verdriet
en alleen de dromer die het ziet
nooit geleerd zich uit te spreken
breken woorden in wraak de spieren
mierenzuur en puur rauwe melk
Sylvia Reijbroek
Als het leven op zwart staat
en er dat ene kleine strookje licht
door een kierlijk koortje
dat ene sprankje
Een leven dat nog wil zijn
de pijn doorvoelend
vol gevoel
in samen
Als het leven op zwart staat
het gesprek lijkt te stokken en blokken
zwaarder dan jij
je benen tergen
dat ene sprankje
Een leven dat getekend is
door pesten en miskenning
gewenning
is er nooit
Die momenten dat de dans
sprankelend vlindert
het zindert in het licht
verlichting oplicht
verplichte dag
uit doorwaakte nachten
dat ene sprankje
Een leven dat getekend is
door pesten en miskenning
haat en nijd, de tijd
verminken
verzinken wij in het Zelf
een eigen Geweld
vol hoop en moed
dat ene fragment
dat jou jij maakt …
n.a.v. een reactie op een tekst van John Roovers en verder uitgewerkt
Vorm mij een cirkel
rondom het nietig weten
vergeten wijsheid
beteken een toekomstig
wereldbeeld vol lichte zin
Sprankel het duister
in sterrenregen vonken
uit universa
van grote tijdloosheid zo
bevrijden wij slavernij
Sommige dingen lijken zo vanzelfsprekend, terwijl ze dat niet zijn. Hoe fijn is het als je dagelijks kunt kiezen wat je eet, dat je zoals wij, eerder teveel dan te weinig eten in huis hebt. Kijkend en luisterend naar verhalen over vluchtelingen, oorlogen, armoede en dakloosheid …
Maar ook een aantal dagen in een hotel, wat eet je, wat krijg je, hoe fijn is het dan om gewoon aardappels met bloemkool en vis te kunnen eten als je tegen etenstijd thuis komt. En dan vooral weer heel veel groenten.
Watten in het hoofd
klaargestoomde groenten
aardappels
uit eigen pan
hoe rijk zijn wij …
…
paar dagen op stap
met mevrouw Rap
en haar maten
we praatten
en deelden tafels
cultuur en lekkernijen
vrij gezet
…
Een stoere meid
is op het verleden
en de toekomst
voorbereid
heeft graag
de handen
aan het levensroer!
Droom mijn dagen vol
verlangen en genieten
overgiet mij met
het licht van zon, ster en maan
lieve dromen wij bestaan
licht vangt schellen die
vandaag van ogen vallen
zicht vergrotend op
de bergen en dalen uit
gisteren en een morgen
Binnenste buiten
buitenste binnen
woeste ledigheid
ontijdigheid en heen en weer
ommekeer in bewustzijn
aardelijke pijn verdwijn
geef me vlindertijd
vlinderruimte
fladderpret
Spiegels (uit het zelfde gesprek)
valse spiegels houden ze voor
met beide handen vast
om zich achter te verschuilen
ze willen je zien huilen
en kunnen zelf door
ze leggen je onder een vergrootglas
blijven zoeken tot ze zien
worden zelf niet graag bekeken
of met een ander vergeleken
met zichzelf niet in hun sas
verscholen achter branie
lijden ze zelf schade
verloochenen zichzelf
levend in façade
jij knipoogt naar de spiegel
staat stralend in het licht
hebt vrede met jezelf
en schrijft zo een gedicht
Auteur : Danny Keff
zij razen met wind en regen
tegenover het verlangen naar
de helderheid en diepe warmte
verkoelde spieren en mieren diep
onder de grond, tussen wormgangen
verdeeld over restanten hoop
verkoelde en vervuilde luchten
verzinken in verkoolde aarde omdat wij
mensen het verloop zo gaarne sturen
controlerend met een jonglerende afgod
die tot in het oneindige groei gebiedt
afziet van enig natuurlijk verbinden
zo verslinden wij alle leven en hoop
naar het schijnt
verdwijnt traag het wezen …
wind- en ruk flarden
bevinden zich zijwaarts van
de stuur machine
Spiegel mijn schoonheid
uit zielenstof en sterren geboren
verloren de gedachten
Morgen en gisteren
vertonen wij gedachten
vol grootheidswaanzin
spiegel ons schoonheid
uit aardestof en leven geboren
verloren het vertrouwen
.
.
Het is niet niets
de laatste morgen
van onze koffiefiets
het is iets met verbinding
verbanden en gouden randen
aan het kil koude beton
het begon zo mooi, nu prooi
van de verdienmodel der
geprivatiseerde grote jongens
het is niet niets
de laatste uren
van de mooie koffiefiets
op het Houtens station …
dank je wel Djofre Djofre van Woudenberg
met de auto
naar de kop
van het land
papa met opa voorin
op zondagmiddag
de landerijen schouwend
zoekend naar dat wilde leven
een kleiklomp en fazantenhaan
de hen, wat minder van belang
wij achterin
eindeloze ruimte
auto op de dijk
de Biesbosch
met vergezichten
land en tuinbouw gronden
monden en handen gevuld
met zondagmiddag geluk
wij, jij noch ik zijn
geschikt om de wijsheid in
pacht te hebben, nu
samen delen kennis en
kunde die stappen doorzet
het raakt
kraakt maakt
ongerust
een koelplaat
en remschijf
te dicht opeen
in de garage
rechtgezet
alleen lopen
en fietsen
geven rust
de snelweg legt
het onbeschofte
teveel bloot
uitvergroot
zie ik verhuftering
door de jaren heen
alleen met de wind
buiten
in de natuur
puur in het zijn
vergeet ik de pijn
van de schrik
van ver voor mijn tijd
glijden ervaringen tot
in het merg van mij
dna bevat kennis
die het slangenmens uitdaagt
narcistisch belang
van angst en kinderkoper
blijf bij mij jongens
hier leeft het egocentrum
hart-gestoord egoïsme
dromen vertalen
in woorden en ook daden
mens van deze dag
beroep je gerust op het
wijs innerlijk bewustzijn
Just in case
basic
wind
sky
sun
fire
wireless
information
sensations
just in case
you and me
wind
space
freedom
nature
/.
op kousenvoeten
dansen vier benen op mos
ogen glinsteren
zon verwarmt de stippelhuid
en bloemen bloeien open
/.
Als de wind spreekt
het riet staat
thuis biedt aan leven
waar geen mens
het weet
vergeten kennis
en wijsheden vermorzelen
het leven
dat op papier beschermd
in de praktijk
veeleer vernietigd wordt
de angst voor chaos
los je op met regels
en tegels op het land
verzandt zo in woestijnen
om geld en gewin
het begin van het einde
hongersnood
voor al wat is
manklopende natuur
vervreemde mensheid
het wordt tijd
om wijsheid bij de hand
te nemen
n.a.v. een tweetal natuuropstellingen rondom een natuurvraagstuk
de storm omvat een
groter gedreven protest
alles is adem
behandel fluisteringen
als het kostbaar zielengoud
Dapper het stuur in
harde wind gedraaid waait het
woedend water weg
Verjaren
familie
bijeen
en toch niet
gebroken
.
gewonde kinderen
uit een gebroken gezin
verloren ogen-blikken
jaren van verzwijgen
rijgen kettingen van onbegrip
.
stip op de horizon
de liefde
gestolde projectie
van de een
naar de ander
daarbinnen
de pijn
van de haat
uit onvermogen
van een moeder
verjaren
familie
bijeen
en toch niet
gebroken
eindelijk volwassen
18 lentes
dankbaarheid
en diep gemis
we stoten borden
rijksdag instructies omver
tot eer en glorie
van natuurlijke zinnen
en krachten die vergeten
tasten naar oren
luisteren naar inzichten
van mensen die zijn
het leven omarmen met
harten vol zonnestralen
ze vallen samen
de Gregoriaanse en oer-Tzolkin
misschien geen toeval
het geval boeit me
Valentijn en liefde
nooit van het zelfde in gelijk
dapper voortgaan ondanks
eigen en andermans pijn
Valentijn en liefde
kus me wakker en bemin
mij in mijn zon en maan
bestaan we dan toch
samen in liefde
zovelen in het hart
in het bijzonder jij
een Verdwaald mens op Aard’
Ze loopt rond
in grijs en zwart
we groeten
ze vertelt
ik ben naar een
speciale dokter
geweest
pijn
zoveel pijn
hoe is het met je dochter?
tranen springen in haar ogen
ze zit vast in oorlog
met man en kinderen …
altijd zorgen
altijd tranen
Kan het zijn dat de pijn
van verdriet in je lijf slaat?
Ja, dat kan, zegt ze …
Een omhelzing
oogcontact
het verdriet
van een moeder
een vluchteling
met status
lucide dromen
door een drumstok gedragen
op reis met een spin
het zijn de visioenen
waarin geheimen geleerd
In de wind
tranen over wangen
strengen en draden
melancholisch
gevoel van wind
inspiratie
sensatie die
krachtiger
dan de douche
zuivert
Bij een schilderij
Als je buiten alle hokjes
door het leven dient te gaan
bestaat er zoveel genadeloosheid
oordeel en vooroordeel
de kracht van kwetsbaarheid
tot kunst verheven
is het grootste compliment dat er bestaat
oordeel en miskenning
soms als de druk te lang te hoog en groot is
wordt in de oerpijn en kwetsbaarheid van het leven
ademhalen zelfs teveel en de draagkracht
die nog immer even groot is als voorheen
te klein voor de last van het leven
dat suïcidale deel, de vraag waarom leef ik nog
kan dan eenmalig oppoppen …
die gedachte is nog veilig
op het moment dat de drang om te springen
zo sterk is, dat je het bijna doet …
dan met jezelf in gesprek
onderzoeken welke pijn niet te dragen is …
je ziet het niet aan de buitenkant
het leeft geimplodeerd aan de binnenkant
van een beschadigd leven …
…
zoals al eens eerder omschreven
er over praten is vrijwel onmogelijk …
…
het bagatelliseren
het onbegrip
het miskennen
…
is nog meer last op kwetsbare en gebroken schouders …
…
durf je dan naast de mens te zitten, en te zijn?
Lighthousetrail
tel de zegeningen
die ons omringen
een dak
voedsel
werkzaamheden
zinvolle zaken om
aandacht op te richten
verplichting
vervangen
door stromingen
golvende wateren
stormende winden
gedachten die gaan
hart dat zich opent
Oorlogen
geweld
Duitsland, Nederland, Indië
geloof en vertrouwen
gevallen
voeten
je nam me mee
zestien jaar
voorin de truck
door de Badlands
het zwarte schaap
verloren gewaand
van kerk en god
losgeslagen
het viel zwaar
in de familie
zo jong als ik was
zag ik dat het geen pas
had je de hel toe te bedelen
te moeten redden
voor de kerk …
…
…
sterk gezwegen
rijgen we herinneringen
aan gouden draden
75 jaar vrijheid
voor altijd gevangen
in nachtmerries
.
geladen met vuur
handen die strelend tasten
over een lichaam
verbondenheid versterkend
werken aan het samen zijn
hoog IJsselwater
woest stormachtig haar bruinen
deuren naar morgen
windstoten versterken die
golvend wolvende honger
Van een stille golf
vol lentewezens langszij
naar woeste winden
.
sturen met handgrepen blauw
van de inspanning verstaan
.
wij tekenen die
stormwinden voorspellen van
over de toppen
.
sturen met twee handen rond
volle kracht en sensatie
de lente stormt blad open
levenslied en lichtere lucht
draag mij op aan de einder
beweeg in stilte langs de horizon
droom mij de graal hier
openingen in kieren
van het klein plezier
bewegingen overstemmen
stilte voor de grote storm
Een werkbezoek met de klankbordgroep Biodiversiteit van de gemeente Houten …
het was inspirerend en leerzaam, een fragment uitgelicht: natuurlijke bestrijding van insecten, door insecten …
… en de meeste bestuiving vindt niet plaats door bijen uit de korf maar door solitair levende wilde bijen heb ik geleerd.
Een insectenhuis
buisjes van bamboe
aaneen geschakeld
natuurlijke bronnen
van balans en evenwicht
minder gifstoffen
op ons eigen fruit
een klein begin
met grote gevolgen
bestuiving van de solitaire bij
die lelijke oorwurmen
een natuurlijk evenwicht
…
…
…
droom over vrede
die traag meevaart deze dag
mij opwekt en ziet
Waar de sterfdag
van mijn vader
samenvalt met
bezoek aan
het lichtmonument …
de dagen van oorlog
een tocht door de koude
ze stonden en bouwden
een leven vol hoop
de loop werd een ander
geweren en gifgas
of was het experiment
voor de wetenschap de klap
onvruchtbaar gemaakt slaakt
de vrouw een kreet
weet haar leven gebroken
met baby op de arm
tegen de muur gezet
adem belet alle pijn
de loop van geweren
torens met rook
levend verbrande lijken
zouden we het weten
en dan
jij en ik?
woorden komen dagen later
gevoelens wonen in morgen
Dit was 3 februari 2020, heb nu pas taal.
Wandelend over het Rond
een ochtend met goud in de mond
Kom grote en lieve kunstenaars tegen
werkoverleg op het Hema-terras
afspraken over zaterdag en algemeen
alleen op de wereld is welgeteld een uur
in angst gevatte liturgie en illusie
dan in gesprek met een fotoman en kan
een wederdienst en hand uitsteken
geweken is de ene voor de andere tas
het was een creatieve ochtend
waar saaiheid bij het opstaan naast mij stond
een ochtend met goud in de mond
wandelend over het Rond
in de nacht dromen
wij de dagen lichter tot
zij opstaan en zijn
in de nacht herstelt
zij, verspannen spieren zich
tot wij leven zijn
altijd nog zelf
naar toilet
na een operatie
in de luiers gezet
.
je moet gaan
kunt niet zelf staan
doet het in je broek
mompelt tegen je man
.
die er niet is
vergewis mij van
verpleegkundigen
een uur later
.
verlossing aan mij
de vraag hoe verschonen
jullie haar thuis
ze gaat nog altijd zelf
.
mensonterend het gesprek
en de behandeling over
een mensenhoofd van bijna
tachtig, onmachtig
.
sla ik gade
een traan
raakt mijn ziel
Staan takken met bloesem
stil te staan voor het raam
dat wacht op lente gezang
van baltsende vogels
levenskracht
hangen takken met blad
dat uit zijn schulp gekropen
de zon en regen naakt raakt
het voelt als vroege lente
verstard staren zij naar boven
aan de hemel sterren en planeten
vergeten is de boodschap
tastend staren zij naar beneden
op de aarde dor geel gras en kale grond
vergeten is de groentijd
vergeten in de hitte en ijskoude schalen
het ophalen van de brug en kale leeftijd
vermijdt doemdenken en leef
van de lucht en zucht het gif uit je vleugels
heuvels van hoop geïmplodeerd
water is giftiger dan welke lucht dan ook
gezocht water-druïden die de geschiedenis
herstellen en de wellen kunnen zuiveren
een laatste vlinder
een laatst bij
in de beren mantel
Sylvia Reijbroek
De wereld
ongewerveld
wervelend
het gevoel
vol gevaar
gebarend
we varen op de golven
van een wereld hel en duister
we dansen op het leven
omgeven ons met schoonheid
tijdloos
eindeloos
de diepte
als het licht vervliegt
duister verlicht in nachten
vol oude tranen
wegen gebaand worden in
oerwouden zonder zandsteen
als geruisloosheid
haar tijden verschanst in gras
verbrand in dagen
vol vurige zonnen die
rood geblakerd verhitten
(tanka)
19 jaar geleden
rond 4.00 de telefoon
auto onder de sneeuw
wij naar Gorinchem …
nu bloeien de anemoontjes
sneeuwklokjes
krokusjes
Papa, de pijn van emoties
die je zo wegsloeg op bloemkool
wegspitte in de tuin
je eeuwige optimisme
voortijdige ideeën
wij tweeën botsten soms
die eeuwige creativiteit in dromen
blijft door je nageslacht stromen
in elk geval in mij …
dat je emoties en sensitiviteit
als onnodig en altijd te vermijden
dingen vond
daar sta ik heden ten dage
opnieuw bij stil
pril leven verzoekt
pure adem
en Lev
Goed dat knuffeljasje
een rugtas vol met kussen
mannen met witte schorten
wortelen in woord en romantiek
uniek gegeven en doorwaadbare rivieren
vieren het goede van het leven
in geschreven en gezongen woord
ongehoord voor gereformeerde oorden
laten we het oordeel gaan
staan met een lach en traan
over leven en dood in gesprek
goed dat knuffeljasje
een ruglijn vol ervaring
Ze zijn verleden
genoemd in soort
niet gekend
in eigen naam
tastend zoek ik naar verbinding
zonder lijnen verbonden via
lucht en aarde
gezocht waardbomen en water
hier en daar een kadaver
haar water en bladeren
zwaar vervuild
kadavers direct geruimd
bomen gekapt voor brandstof
voor veiligheid en doorzichtigheid
ingekuild de herinnering
de tinteling van die aanraking
waardbomen zo populair
deze populieren
haar tastzin en bronnen van bestaan
vergaan door ons menselijk gedrag
mag er een onsje bewustzijn zijn?
Lijst verdwenen vlinders:
-
dwergblauwtje Cupido minimus
-
dwergdikkopje Thymelicus acteon ssp. acteon
-
groot geaderd witje Aporia crataegi
-
grote ijsvogelvlinder Limenitis populi
-
kalkgraslanddikkopje Spialia sertorius
-
moerasparelmoervlinder Euphydryas aurinia
-
purperstreepparelmoervlinder Brenthis ino
-
rode vuurvlinder Lycaena hippothoe
-
rouwmantel Nymphalis antiopa
-
tijmblauwtje Phengaris arion
-
tweekleurig hooibeestje Coenonympha arcania
-
vals heideblauwtje Plebejus idas
-
woudparelmoervlinder Melitaea diamina
-
zilverstreephooibeestje Coenonympha hero
-
zilvervlek Boloria euphrosyne
rammelend met zijn bellenhoed
ontdoet zij zich van alle constructen
opgelegd door de wereld vol systemen
langs omgewoelde en gebaande paden
waar geen wegen te vinden zijn
de levenspijn ondraaglijk geworden afgedaan
bestaat hij/zij bij de gratie van momenten
waarbij de opcenten zijn verdwenen
we verlenen nog mond op mond beademing
tot ook deze benadering geen zin meer heeft
zonder de dwaas is het leven vrijwel zinloos
nodeloos het gouden geld
het water
de lucht
de grond
vervuild
doods
woestijnen
eeuwen
rust
dna rust
miljoenen jaren later
zien we wel weer
Als ik je ontmoet
in alle kwetsbaarheid
een stem de glijdt
bewegingen in water
gedragen door gitaar
bevolken regenbogen
gender neutraliteit
in alle eigenheid je leven
vorm geven naar jouw aard
ieder mens is het waard
jou en mij
allen vrij
want ik ben ik en jij bent jij
en samen zijn wij één
n.a.v. een gedicht van Joyce Bodewes
de meesteres geeft alles
wat ze aan inzicht heeft
tast naar de bron vol geluk
verdwenen bronnen van leven
water gevuld met giftige stoffen
uit de lucht gevallen
ernstiger dan CO2, komen ze mee
maken ons ziek
tot meerdere eer en glorie
verdorie
vergelijken
met genocide
mag niet
en toch bekruipt mij een gevoel
van vergelijk …
om wille van de winst en productie
een introductie van dood voor macht
geniepig en onzichtbaar
wacht het …
Genadeloos het zwart!
https://www.ftm.nl/artikelen/pfas-drinkwater-bronnen?share=eyOvSwccCHUIGXjUOMyRaBfnVm5eTL1XtgHai7KbZaJQC%2FJoAHiWuHMBs68%3D&utm_source=Follow+the+Money&utm_campaign=f373c4cb52-Nieuwsbrief_1feb2020_nietlid&utm_medium=email&utm_term=0_4571d2c3f6-f373c4cb52-241188513