tegenover het verlangen naar

de helderheid en diepe warmte

verkoelde spieren en mieren diep

onder de grond, tussen wormgangen

verdeeld over restanten hoop

verkoelde en vervuilde luchten

verzinken in verkoolde aarde omdat wij

mensen het verloop zo gaarne sturen

controlerend met een jonglerende afgod

die tot in het oneindige groei gebiedt

afziet van enig natuurlijk verbinden

zo verslinden wij alle leven en hoop

naar het schijnt

verdwijnt traag het wezen …