de offers van mijn opa
om onze vrijheid te gronden
verbonden met mijn bloed
de offers van mijn oma
die haar kinderen met hand en tand
verzorgde met kippensoep
de offers van mijzelf nu
en onuitgesproken weten
vergeten de vrijheid
die verbinding
en liefde
aan heling
scheppen
en brengen
Zo zwevend
weven gedachten
en gevoelens
een kleurrijk tapijt
de tijd heelt wonden
of neemt levens
zo zwevend
weven dagdromen
mooie tijden
een kleurrijk palet
waar vrijheid vlindert
en leven geeft
Als ik het kind omarm
haar grootmoeder aanzie
gestorven moederziel alleen
.
om het wezen heen zijn ouderen
die schokschouderen
slaapwandelend in de straat
.
als je voelt
wat je niet ziet
wel kunt meten
.
nu
.
ben je gek
.
excentriek
.
unieke wezens
waar ook duisternis
mag zijn
om het licht
te bevestigen …
.
.
(zoiets?)
Schreeuw in de nacht
een kracht die vrijkomt
angst in de dromen geslopen
trippel trappelt een muisje
het kruisje van Jezus
tot duivels geluid
Schreeuw in de nacht
een vrouw die opkomt
angst in de dromen gevouwen
trippel trappelt een mensje
het kruisje van liefde
tot hemels geluid
Schreeuw in de dag
een kracht en massa
die vrijkomt
alles verstomt
de aarde stilgelegd
door massamedia
en angstige dromen
liefdeswoorden stokken
stromen ondergronds
zoeken het levend water
in een ader die nog onbesmet …
Schreeuw in de nacht
eenzaamheid en pijn
een troostende arm
die warm om haar schouders
als ouders van boven.
De Jaguar roept!
Geïnspireerd op de kennis vanuit Medicijnkaarten w.b. de Jaguar en mystiek
mijn stok en mijn staf
bevrijden mij van laster
overdaad aan haat
ze brengen mij naar stilte
in een zacht teder landschap
NLP
en mindcontrol
scripts
dagelijks uitgespeeld
in het echte leven
Hollywood life
NLP
en mindcontrol
met angst
en beven op straat
ogen neergeslagen
wantrouwend een hoek
NLP
in goede handen
een zegen
NLP
in slechte handen
een ramp
Een weg langs water
zon en vuur overgoten
in klein genieten
levenslang slavernij bij
democratische vrijheid
Als dit
of
dat
het kan zijn
dat er nog velen sterven
600 griepdoden in 2020
tegen 8000 in een eerder jaar
wellicht wordt het 1000
nog minder dan eerder
als dit
of
dat
de dood voor ogen
de lente die heelt en schijnt …
..
..
..
tussendoor de vraag
waarom de helende zon
heilzame natuur
angstige mensen
wordt ontnomen
..
..
..
als dit
dan
dat
kwetsbare ouderen
geen bezoek
van gezonde kinderen
of kleinkinderen
wel verzorgd
door ziek personeel
uit bescherming
van onze geliefde
kwetsbare oudere
hier begrijp ik het niet meer
leg me neer
op een bank
bij het water
later
blikken we …
terug
de hoekstenen vallen
met bosjes uiteen
mensenrechten en ethiek
duiken onder in alleen
een enkele geest die
de sociale psychologie doorziet
het is niet
dat er niets aan de hand is
wat we denken is er niet
wie ore heeft hore …
dans in de cirkel
liefde en respect
waardig leven naar eigen liefde
verlangen naar die hand
die arm
die huid tegen de jouwe …
wetenschap
onderzoeksvragen
ze zijn nooit objectief
manipulatie en sensatie
het grote geld
de macht
isolatie en opsluiting
in het eigen huis
als kadootje voor veiligheid
die mettertijd gevangenis
contacten verbieden
isoleren
narcisme
psychopathie
ach alles is illusie
zo ook dit schrijven
blijf de zOn zien
en gezond
Een vlinder
zo mooi
de laatste
mensen zagen haar
bonden haar vast
met een scheepstouw
aan een dode struik
Iets verderop
stonden de bloemen
waaraan zij zich kon voeden
de mensen staarden naar de stervende vlinder
zij gaf uiteindelijk de geest
mensen hun hoofd naar beneden
de dood ontwijkend
zagen niet dat de bloemen
stierven
daar de laatste vlinder
het zaad onbevrucht
verloor
Een vlinder
zo mooi
de laatste
Gedood
door de angst
voor het sterven
van een leven
dat eeuwig jong
had moeten zijn
de pijn van de angst
doodde meer
dan het laten leven
had doen sterven
De een zijn dood
is de ander zijn brood
waar we de ene groep helpen
belandt de ander in een hel
ik tel niet de waarheden
bezie slechts de zijden
van een overspannen dobbelsteen …
alleen met jezelf
ziek
kwetsbaar
oneerbaar
mishandeld
gevangen
in je eigen huis …
eenzaam
huidhongerig
zingevingshonger …
Waar de een zijn dagen lengen
verliest de ander zijn dagen in pijn
verdriet en wanen …
Er worden keuzes gemaakt
in paniek en nood …
later zien we de hele olifant
kunnen we onze lessen leren …
… of niet.
De hoop
op medicatie
en vaccins
doelgroep
van slachtoffers
de griepprik mens
vervuiling van grondstof
uit China en India …
niet uitgesloten
zeer zeker
ook niet zeker
er zijn toevalligheden
in de uitbraak
… Ziekte is disbalans
zeggen de heksen en sjamanen …
Disbalans en stress
versterken je vatbaarheid
de tijd van het grote geld
de held van ‘het’ vaccin
de adviezen en belangen
van het gouden geld
is dat angst vertelt
dat hoop op, de placebo
effecten van vertrouwen
altijd en eeuwig
helpen …
…
tot het moment van sterven
het leven van nu loslaten
er is voor jou of mij
het liefst met je geliefde(n) naast je
je laatste woorden delend
de natuurlijke cyclus van het leven
omgeven door liefde, lente en geluk …
(Stilletjes vraag ik mij af, waarom de griepvaccins die zijn uitgereikt niet worden onderzocht op een vervuiling, die al dan niet reageert met het rondgaande virus).
Mag ik dan bij jou
als ik bang en angstig
de zon weer onder zie
mag ik dan bij jou
als ik bang en zorgzaam
de schapen voor mij zie
mag ik dan bij jou
mijn tranen zachtkens tonen
wonen in je armen
ze troost en fluistert zacht
mijn geduld nog in de wacht
“Het komt goed”.
Dit is je taak!
Kom dan maar bij mij
als je bang en angstig
de hel voor ogen ziet
je leven kwetsbaar voelbaar
aan een zijden draadje hangt
Kom dan maar bij mij
als je bang en angstig
je eindigheid en leeftijd
eindeloze kwetsbaarheid ervaart
ik hou je handen vast
Kom dan maar bij mij
alles alle warmte wegvalt
je opgesloten in het duister
al je luister opgegeven
zo duivels angstig bent.
.
.
.
.
Geen woorden
de stilte
vrouw Maria Magdalena
in haar puurste bruidstooi
als het lint waait in de wind
het kind de woorden zoekt
boeken leest en antwoorden zoekt
in deze boeken niet te vinden
de vragen van het kind geslagen
tot een klein miskennend duister
luister naar de stem van de sterren
wat te vinden is in werelden
van ver boven en onderin het brein
zijn met de vragen en dragen van
een mantel die te zwaar en licht
in een enkel moment, verboden
de nood van het kind
uitvergroot in later
de honger en pijn
in het aardse bestaan
zijn niet te dragen
lagen pelt zij af
grootmoeder van het leven
even maar de lach
toch altijd weer dat voelen
van dat wat verandert
in de schermen van de wind
meten is weten en vergeten
de vragen, het klopt
weer een zender
die het brein en fysiek
zwaar belast
tot het bloed zich aanpast
Zij schijnt en dwaalt
verdwijnt en haalt
het mooiste naar boven
uit de aarde groeien
en bloeien kleine schatten
miskent door menig mens
Hij schijnt en dwaalt
verdwijnt en haalt
wat leven uit de Aarde
bewaar de beelden
op een beeldscherm
vang ze zacht in woorden
De bron van ons bestaan
is gebleven
in het delen
van verhalen
.
we malen woorden tot werk
herinneringen
tot gedrukte delen
die verbinden
.
de laatste kinderen in het bos
laatste hand van democratie
de illusie van delen voorbij
kom speel met ons
nog even vrij
.
opdat 75- jaar vrijheid
een tijd van leven geeft
een blad
dat verhalen
doorgeeft
Wakker worden van de vogels
geen auto’s of motoren na een race
te middernacht
de zaterdag zon, verblijdt mijn leven
ijzig zijn de aardse winden
koud om het hart
verward zag ik beelden van tankers
op een goederenwagon die her en der
uit Amerika in beweging
welke oorlog wordt nu dan uitgespeeld
in de “echte” media is er niets over gedeeld
Amerikanen naar huis gehaald
zo niet de militairen.
Wakker worden van de vogels
een zonovergoten lentetuin
deze ommewende dag
Haar herinnering
aan die momenten
tijdens de winterstormen
troep die door de roosters kwam
lekker uitwaaien de ene dag
innerlijk alarm een andere dag
wat zit er in de lucht
iets onzichtbaar ziekmakends
de waarnemingen komen en gaan
bestaan in de diepte van het zijn.
De pijn van dreigend verlies
angst in deze wereldwijde oorlogsstaat
wat zat er die dagen van alarm
in de stormwind verborgen.
Zorgen nemen toe
niet minder eerder meer
keer op keer het nieuws
op dieet dan maar
voor je het weet, eet je weer
een nieuw bericht
gezicht naar de zon
de wind valt stil
grauwe wolken drijven over
het lover groeit groen
veelbelovend …
Oma Visser
.
.
ik was zes toen je in het Parkhuis kwam
zestien toen je overleed.
.
dat moment in Canada
nam voor vertrek afscheid
in memorie met haar dochter
mijn tante
mijn moeders moederzus
die later ook …
.
Jaren zag ik de fases van vergetelheid
het was op een leeftijd van vanzelfsprekendheid
.
zielsveel hield ik van oma
ze raakte nooit in coma, slechts in nevel.
.
Kinderjaren in het Parkhuis
gesloten dementie.
.
.
.
Oma Tekelenburg
.
.
ouderdoms Alzheimer
ik was tiener toen het kwam
.
de Bendering
bezoek met Vader
Ik bid het onze Vader
ons laatste gebed
onze laatste kus
.
En het was goed.
.
.
.
Mijn moeder
.
Parkinson
zo jong al
taalvermogen kwijt
slechts zien
en tastzin
gesprekken verstommen
ogen spreken
handen raken.
.
.
.
Dementie
.
ooms en tantes
allen met andere vormen
van onbereikbaarheid
vergetelheid en doofheid
afscheid op afstand
oceanen ver
.
contact soms verloren
een keer nog met video
eigen kinderen eromheen
.
bloedbanden en nabijheid
een hand op de jouwe
verbonden in de kring
.
.
.
Een oom
.
alleen ruim negentig
doof
vrouw is heen
geen kinderen
slechts een neef en nicht
.
telefoon onmogelijk
in het huis waar hij is
en anders stokdoof
.
geen bereik.
.
N.a.v. een discussie over eenzaamheid in verpleeghuizen, die versterkt wordt door de quarantaine.
Ze werpt haar lasso rond
een klein menselijk torso
rond een hardhouten paal
het verhaal over liefde
compassie en empathie
gaat verloren in de hardheid
van menselijke angstbeelden
Vragen stellen mag niet meer
van angstgedreven mensen
geen ethische grenzen aftasten
langs de wetten van liefde
en compassie
de esculaap die slaapt
aan de voet van het merg
vergeten in de dogmatiek en angst
die de mensheid er van langs
geeft.
Zonovergoten de straten
stil en leeg de schappen
kinderen die vrij spelen
binnen de kaders van muren
en schuttingen
Zonovergoten de straten
stil en leeg de pleinen
mensen die angstig zoeken
lacherig of juist tranend
tussen de dagen
Dagen die voor ons liggen
waar twijfel en onrust
zoeken naar creativiteit
die leidt naar anders
samenleven en
vormgeven aan de waan van de dag
mij afvragend hoe we over tien jaar
kijken naar deze hype
die doet denken aan opa’s visie
op de Nazi-tijd.
Luisteren en relativeren
verse groenten en goud papier
hier lusten de vogels en vlinders
de lentebloesem voor het
nieuwe fruit van overmorgen
Anja Tekelenburg
De betweter
het doek is gevallen
op aard sowieso
nooit meer genieten
van aloude show
ver van mijn bed
is nu slechts het heelal
onttroond door het kroontje
dat de show van ons stal
nu deel ik het bed
met een “bat” uit Wuhan
en voel me genaaid
door een kuchende man
het land gaat in lockdown
het systeem op zijn gat
geen streep aan de hemel
de wereld weer plat
gezamenlijk strijden
is nu het devies
maar deze of gene
heeft de pest aan advies
houd je je afstand?
dan stel je je aan
zo niet.. zien ze je
voor moordenaar aan
er zit niets meer tussen
het land is verdeeld
de helft is strijdlustig
de rest is verveeld
ook ik blijf nu binnen
al is het niet fijn
toch vind ik het chiller
geen killer te zijn
Danny Keff
Je zult maar
in een verpleeghuis
afhankelijk van zorg
jaren getrouwd gescheiden
leven van je geliefde
en niet meer te bezoeken zijn
hoe leg je de eenzaamheid uit
de pijn van vergeten en verguisd
levend gestorven
in de armen van de geliefde
verboden door de oorlog
geen zeggenschap over het eigen leven
onder het mom van
on-ethisch om het sterven
in de liefde te laten …
protocollen
of de taal van de ziel
ik val om
in vertwijfeling
de ethiek voor mij:
is vrije ruimte
om te kiezen
voor een zachte
warme omhelzing
tot de dood
ons scheidt.
Je zult maar
in een grote stad
daar Zuid – Europa
een kleine stadswoning
zonder daglicht
in quarantaine
Je zult maar
in een grote stad
ergens ter wereld
het leven gericht op buiten
nergens heen, alleen in ‘t donker
waar buiten de lente …
Je zult maar een uitkering
afhankelijk van de voedselbank
nergens meer heen kunnen
armoede is een risico
op ongezond leven
en omgeven door restricties
de illusie van maagvulling
voorbij
los van de zwervers
die onder bruggen
lege prullenbakken
zonder aalmoes.
Tijdens mijn reizen, heb ik geleerd dat in steden veel woningen zijn met nauwelijks tot geen direct daglicht. Mensen dan verbieden naar buiten te gaan, daar heb ik vraagtekens bij.
Bewegen (conditie en spanning reguleren), zonlicht en groen, naast goed eten, zijn goede weerstand verhogers.
vouw mijn handen stil
in wanhoop en angstig om
wat is en komt nu
diepe angst voor hysterie
het mysterie zwijgt nu zwaar
Waar het langs de dageraad
tastend in de schemeringen
tussen slapen en waken
de plaats van de kennis en dromen
het stil dieper weten en vergeten kennis
breng me hier en laat ons
vrede weten.
Het is oorlog
tegen een virus
tegen het leven
Het is oorlog
vrijheid verziekt
in zwarte angst
crimineel om mensen
te offeren aan angst
en camouflage technieken
als verkrachting
van je mensen
iedereen gebonden
vrijheden geschonden
geen terrassen
geen feesten
dat is nog niet
bij de beesten af
het is graven delven
om de lentezon
en liefdevol contact
te ontzeggen
aan mensen met een ster
die C schrijft
vrijheden beperkt op straffe
van boetes en gevangenis
als je jezelf wilt voeden
met vitamine licht en groen
Het is oorlog in vele landen.
Nieuws framen aan een pandemie
waar elke winter griep een even aantal
vraagt
dan nu iets meer, soms
Sterfelijk zijnde
wil ik natuurlijk en soms buiten kunnen leven
leven en niet sterven in mijn huis
stil
eenzaam
verloren.
We dragen allen de onzichtbare C-ster
Vergeet de vrijheidsfeesten
het is oorlog
Ik draal en draag je naar binnen
meisje met de blauwe jurk
koordje om je middel
rondjes rennend in een lege straat
zeven lentes jong of oud
je houdt de energie niet
in het kader van de ramp
die elke mens vreest en alles lam legt
wil ik gezegd hebben
dat het respect voor het idee
iedereen doet mee om sterven te voorkomen
we dromen ons twee duizend
rondjes rennend in een lege straat
zeven lentes jong en bang
om nu spontaan te groeten
zo anders dan anders
de straten, de lanen, de wegen
lentezon laat bloemen bloeien
mij rozig kleuren en tulpen ontwaken
we maken er wat van
denk aan alleengaanden
die eenzaam en kwetsbaar verpieteren
vernietigd de hoop op werkelijk contact
een lentezon op het rimpelend gelaat.
het waait traag omver
gevallen blad van bloemen
op een schone straat
de waanzin verstomt stemmen
opgehokte kinderen
door ramen heen nog
die stemmen vol belofte
voor morgen en dan
wapperende gordijnen
in een doods vervallen land
de waterlelie
zingt tot kikker met elfen
die dansen op blad
drakenvliegen en juffers
dansen om schone bloemen.
ze angst en beeft niet
ondanks alle gif rondom
ze is en leeft hier
drakenvliegen en juffers
vallen op dode bloemen
een clematis kijkt
verrijkt nu nog de beelden
overvloedig vol
ze knipoogt duizend tranen
om de zotheid van de mens
Ik tast zacht
wacht en kus
het klein geluk
rommel achterom
potten vol ongewenst
kruid
snoeien mag nog wachten
insecten schuilen nog teveel
hun aandeel komt later
ik kijk blij
wacht en kus
het klein geluk
geef me je handen
draag me op en over aan
de golven van licht
de wind waait
magnolia’s in bloei
veel te vroeg
een natuurlijke apotheek
bloeit op in mijn tuin
precies op tijd
Zo een traan
je woorden raken
kant nog wal
je projecteert blijkbaar iets
dat niet gezegd kan zijn
pijn uit jezelf, jaloezie of …
de illusie van samen zijn
verbroken door snijdende woorden
die gaten boorden in vertrouwen
ik hou van je
en stop er mee
.
maar nu een traan
je woorden raken
snijden diep
Verwijten gaan
ik stel vragen
krijg geen antwoord
redelijkheid overboord
ik heb het gehoord
jij bent vergeten de verwijten
ik zwijg over wat ik zie
de leugens die je neerlegt
met wijn en bier
ik hou van je
en stop er mee
De heler en verhaler
dwalend door stilte
in de milde wind
een kind speelt en deelt
parels naïviteitsdruppels
huppelt in de lentetuin
ouders en grootouders
ontmoeten en groeten
de wild zoete dans
foto: jaguar wisdom
Ze bloeit en raakt
mij als altijd
een levenslied
liefdevol en kwetsbaar
Een verzwegen weten
verwijten vergeten
even zweten op het aspect
de vijf zijden van de waarheid
en een stukje leefbaarheid
in liefde en geluk gevat
als medicijn
tegen de pijn
van het aardse zijn
(n.a.v. een artikel over Corona van een spiritueelcoach en huisarts)
zij danst door universa
haar hele leven lang zo
voorbij en vooruit aan mensen
die de grenzen zoeken
en nog niet kunnen vinden
gelijk een koppige peuter
de eigenzinnigheid ruimte
en tijd geeft, om zichzelf te ervaren
niet te evenaren wilskracht
en de macht van het ego …
mensheid die in zijn wetenschap
haar wijsheid niet integreerde
en jongleerde en nog steeds met dood
verderf en het onderzoeken
van het leven gevend geheim
waar zij falen verhalen zij haat
nijd, projecteren frustratie op
elkander en de medelander gezocht
en niet gevonden in de straat
paraat gaan zij door met oorlog
vergeten het leven gevend geheim
zij danst door universa
haar hele leven lang zo
voorbij en vooruit aan de mensheid
draag me samen met jou
in je mouw duizend verhalen
herinneringen die zingen
tot de zoekende zielen
vlieg met me mee de nacht door
fluister de magische geheimen die
getekend in je schaduwrijke kleuren
geuren naar wierook en mirre
draag me doorheen de tijd
vergeef me menselijk gestuntel
hunkeringen naar omarming
met je zijde zachte nachtvlucht
De goden verzochten
mij de smaak te raden
we spreken van room
vanille en chocolade
dansend tussen zon en regen
tegen alle fatsoensnormen in
chocolade lichaamsdelen
die een etalage sieren, mieren
blijven buiten van schrik
en ik schaterlach om het zoete zotte
Leven is reizen
onderweg zijn
bezinnen
genieten
beginnen en afmaken
in cirkels en spiralen
bewegen we
verandert alles
keer op keer
op keer
keer.
.op naar Brugge, zo zonnig als toen zal het niet zijn, fijn zeker wel.
De lessen van tijd
cyclus van een mens
van een wezen
dat ademt
dat is
De lessen van tijd
cyclus van de Aarde
een wezen
dat ademt
dat is
.
.
.
Een van mijn Maya leermeesters is de man die in de video is te zien … niet dat ik hem in levende lijve heb ontmoet, wel zijn werk, en daarmee de wijsheid.
Overigens is deze video iets ouder …
Jij en ik
hij en zij
in mij
wij en zij
samen een
alleen
samen
droom en dans
bemin en zing
jij en ik
hij en zij
in mij
Werken in de foyer
valt niet helemaal mee
met dichters bij een
een is alleen thuis, klets
ons per app de oren van de ogen
bedrogen besmetting dus
voor alle zekerheid
een mondkapje gezocht
mocht een virus
door het scherm
mijn mond bereiken of blijken
dat alle kinderen rondom
…
kom maar om de keuken kijken
er liggen nog theedoeken
zo zoeken we bescherming
alarmering gestaakt
(opgedragen aan de muze)
Liefde en aanraking kunnen een krachtig medicijn zijn.
De angst voor een griepvirus belemmert velen iets te doen dat helend werkt en geluksstoffen aan kan helpen maken. Een gemeende knuffel kun je zien als waardevolle weerstand verhoger (als je aanraking onderling waardeert en je zenuwstelsel het kan verdragen). Liefde is voeding voor welzijn en geluk wat levensduur verhogend werkt. En allerhande fysiologische processen in het organisme in gang zet.
Mijn motto, raak aan als het goed voelt, laat liefde stromen en wees dankbaar.
#LilANT #leveninverwondering #levenskunst #natuuralsantidepressiva #natuurlijkleven #natuurlijkeomhelzing
de hoop op morgen
kinderen uit gisteren
vandaag geboren
oorlog en vrede vechten
om wat wanhoop te wissen
kinderen verwekt
uit troost voor de pijn
die levenslang gedragen
gevangen in huid
Vloeren verzinken
schilderij van mijzelf: bloeiende tranen
in een groot zwart diep moeras
vol stront en stank kleur
adem stinkt en belemmert
het vrije van de borstkast
..
..
..
Mensenhanden die
tasten naar verbondenheid
van mens tot handen
die voelen en tasten in
het dagelijks bewegen
een puur weten
zuiver instinct
het goddelijke
de scheppingskracht
zo zacht omarmend
verwarmend ook …
het zalig zuchtend zien
van de ochtenden die vroeger
en vroeger ons doen ontwaken
het kwaken van de media
kwetteren van een laatste vogel
water en vuur in tegenstelling
polarisering en dichte sensaties
melodie die de illusie voorbij
mij vrij spreekt …
Lotgenotencontacten
en vindingrijkheden
vergeleken met het bagatel
dat snakt naar minder
uit meerdere opties
lotgenotencontacten
waarvan zoveel te leren …
meer dan doorleven alleen
immers de een weet dit
de ander dat, het is wat
het verschil maakt …
de twinkelingen op water
van een ondergaande
en opkomende zon
het begint bij delen en zijn
de pijn laten zijn en erkennen
het is wennen
die emoties 
Dan zeg je iets
en doe je niets
om het op te lossen
dan zegt hij niets
en doet toch iets
om het op te lossen
trossen los
het schip kantelt
mantelt woorden
een broer die eist dat een handicap
genegeerd wordt
het vertrouwen stort
neder …
teder …
rapen wij elkaar op.
zacht vormen zijn handen
een helend orakel
een takelend orgaan
zacht leggen zijn woorden
een golvende zee bloot
een bewegend organisme
teder kussen wij de morgen
zien bloemen open bloeien
terwijl de stormwind woest blaast
Een twee voorbij mij
gedragen herinneringen
verlangen naar scheppen
vastgelegde beelden
van mooie momenten
die de gouden dagen
in linnen gevat
omhelzen
J
e zoekt verbinding
liefde en relatie
verbinding is vergeven
niet persé vergeten
wat als de woorden
niet overeenkomen
met daden
als de naden
te strak gestikt
verstikkende
weerzin
met pijn in mijn maag
verkrampte schouders
zand erover
als het rottend fruit
nog geurt en kleurt
oranje – rood
Rigide misschien
als grenzen te ver opgerekt …
zover dat de liefde
voor de tegenover niet groter
is, dan de pijn en het weten
dat vergeten woorden niet bestaan …
dat buitensluiten en blokken geen liefde
en ontmoeten biedt …
ik doe het zelf ook, dat blokken
uit zelfbescherming
als gesprek niet kan
alleen dan …
als een ander geen gesprek wil
dan is er voor mij
geen verbinding
noch ontmoeten
de waarheid
is niet uniform
zij is slechts
een hij als men het
dwingend oplegt
met vuur en zwaard
´
verplichtend
verpletterend
zichzelf bewaakt
de waarheid
is niet eender
nepnieuws
is het oorlogsverslag
van de overwinnaar
over de visie
om de zogeheten verliezer
nepnieuws
is het oorlogsverslag
van de anders denkenden
met een visie
over de enig echte waarheid
de liefde is
zij weet
dat niet weten
antwoorden geeft
kleden weeft
vol kleur en geur
…
…
…
…
gevangen in de gedachten
in- en uitgaande prikkels
die ongefilterd overspoelen
gevangen in die patronen
veeg je alle ongemak onder het tapijt
dan lijdt er niemand pijn
azijn in jarenlange wonden
verslonden hoop en vertrouwen
verbouwen en verstouwen
van generaties miskende pijn
zuur en azijn in de wonden vol verdriet
en alleen de dromer die het ziet
nooit geleerd zich uit te spreken
breken woorden in wraak de spieren
mierenzuur en puur rauwe melk
Sylvia Reijbroek
Als het leven op zwart staat
en er dat ene kleine strookje licht
door een kierlijk koortje
dat ene sprankje
Een leven dat nog wil zijn
de pijn doorvoelend
vol gevoel
in samen
Als het leven op zwart staat
het gesprek lijkt te stokken en blokken
zwaarder dan jij
je benen tergen
dat ene sprankje
Een leven dat getekend is
door pesten en miskenning
gewenning
is er nooit
Die momenten dat de dans
sprankelend vlindert
het zindert in het licht
verlichting oplicht
verplichte dag
uit doorwaakte nachten
dat ene sprankje
Een leven dat getekend is
door pesten en miskenning
haat en nijd, de tijd
verminken
verzinken wij in het Zelf
een eigen Geweld
vol hoop en moed
dat ene fragment
dat jou jij maakt …
n.a.v. een reactie op een tekst van John Roovers en verder uitgewerkt
Vorm mij een cirkel
rondom het nietig weten
vergeten wijsheid
beteken een toekomstig
wereldbeeld vol lichte zin
Sprankel het duister
in sterrenregen vonken
uit universa
van grote tijdloosheid zo
bevrijden wij slavernij
Sommige dingen lijken zo vanzelfsprekend, terwijl ze dat niet zijn. Hoe fijn is het als je dagelijks kunt kiezen wat je eet, dat je zoals wij, eerder teveel dan te weinig eten in huis hebt. Kijkend en luisterend naar verhalen over vluchtelingen, oorlogen, armoede en dakloosheid …
Maar ook een aantal dagen in een hotel, wat eet je, wat krijg je, hoe fijn is het dan om gewoon aardappels met bloemkool en vis te kunnen eten als je tegen etenstijd thuis komt. En dan vooral weer heel veel groenten.
Watten in het hoofd
klaargestoomde groenten
aardappels
uit eigen pan
hoe rijk zijn wij …
…
paar dagen op stap
met mevrouw Rap
en haar maten
we praatten
en deelden tafels
cultuur en lekkernijen
vrij gezet
…
Een stoere meid
is op het verleden
en de toekomst
voorbereid
heeft graag
de handen
aan het levensroer!
Droom mijn dagen vol
verlangen en genieten
overgiet mij met
het licht van zon, ster en maan
lieve dromen wij bestaan
licht vangt schellen die
vandaag van ogen vallen
zicht vergrotend op
de bergen en dalen uit
gisteren en een morgen
Binnenste buiten
buitenste binnen
woeste ledigheid
ontijdigheid en heen en weer
ommekeer in bewustzijn
aardelijke pijn verdwijn
geef me vlindertijd
vlinderruimte
fladderpret
Spiegels (uit het zelfde gesprek)
valse spiegels houden ze voor
met beide handen vast
om zich achter te verschuilen
ze willen je zien huilen
en kunnen zelf door
ze leggen je onder een vergrootglas
blijven zoeken tot ze zien
worden zelf niet graag bekeken
of met een ander vergeleken
met zichzelf niet in hun sas
verscholen achter branie
lijden ze zelf schade
verloochenen zichzelf
levend in façade
jij knipoogt naar de spiegel
staat stralend in het licht
hebt vrede met jezelf
en schrijft zo een gedicht
Auteur : Danny Keff
zij razen met wind en regen
tegenover het verlangen naar
de helderheid en diepe warmte
verkoelde spieren en mieren diep
onder de grond, tussen wormgangen
verdeeld over restanten hoop
verkoelde en vervuilde luchten
verzinken in verkoolde aarde omdat wij
mensen het verloop zo gaarne sturen
controlerend met een jonglerende afgod
die tot in het oneindige groei gebiedt
afziet van enig natuurlijk verbinden
zo verslinden wij alle leven en hoop
naar het schijnt
verdwijnt traag het wezen …
wind- en ruk flarden
bevinden zich zijwaarts van
de stuur machine
Spiegel mijn schoonheid
uit zielenstof en sterren geboren
verloren de gedachten
Morgen en gisteren
vertonen wij gedachten
vol grootheidswaanzin
spiegel ons schoonheid
uit aardestof en leven geboren
verloren het vertrouwen
.
.
Het is niet niets
de laatste morgen
van onze koffiefiets
het is iets met verbinding
verbanden en gouden randen
aan het kil koude beton
het begon zo mooi, nu prooi
van de verdienmodel der
geprivatiseerde grote jongens
het is niet niets
de laatste uren
van de mooie koffiefiets
op het Houtens station …
dank je wel Djofre Djofre van Woudenberg
met de auto
naar de kop
van het land
papa met opa voorin
op zondagmiddag
de landerijen schouwend
zoekend naar dat wilde leven
een kleiklomp en fazantenhaan
de hen, wat minder van belang
wij achterin
eindeloze ruimte
auto op de dijk
de Biesbosch
met vergezichten
land en tuinbouw gronden
monden en handen gevuld
met zondagmiddag geluk
wij, jij noch ik zijn
geschikt om de wijsheid in
pacht te hebben, nu
samen delen kennis en
kunde die stappen doorzet
het raakt
kraakt maakt
ongerust
een koelplaat
en remschijf
te dicht opeen
in de garage
rechtgezet
alleen lopen
en fietsen
geven rust
de snelweg legt
het onbeschofte
teveel bloot
uitvergroot
zie ik verhuftering
door de jaren heen
alleen met de wind
buiten
in de natuur
puur in het zijn
vergeet ik de pijn
van de schrik
van ver voor mijn tijd
glijden ervaringen tot
in het merg van mij
dna bevat kennis
die het slangenmens uitdaagt
narcistisch belang
van angst en kinderkoper
blijf bij mij jongens
hier leeft het egocentrum
hart-gestoord egoïsme
dromen vertalen
in woorden en ook daden
mens van deze dag
beroep je gerust op het
wijs innerlijk bewustzijn
Just in case
basic
wind
sky
sun
fire
wireless
information
sensations
just in case
you and me
wind
space
freedom
nature
/.
op kousenvoeten
dansen vier benen op mos
ogen glinsteren
zon verwarmt de stippelhuid
en bloemen bloeien open
/.
Als de wind spreekt
het riet staat
thuis biedt aan leven
waar geen mens
het weet
vergeten kennis
en wijsheden vermorzelen
het leven
dat op papier beschermd
in de praktijk
veeleer vernietigd wordt
de angst voor chaos
los je op met regels
en tegels op het land
verzandt zo in woestijnen
om geld en gewin
het begin van het einde
hongersnood
voor al wat is
manklopende natuur
vervreemde mensheid
het wordt tijd
om wijsheid bij de hand
te nemen
n.a.v. een tweetal natuuropstellingen rondom een natuurvraagstuk
de storm omvat een
groter gedreven protest
alles is adem
behandel fluisteringen
als het kostbaar zielengoud
Dapper het stuur in
harde wind gedraaid waait het
woedend water weg
Verjaren
familie
bijeen
en toch niet
gebroken
.
gewonde kinderen
uit een gebroken gezin
verloren ogen-blikken
jaren van verzwijgen
rijgen kettingen van onbegrip
.
stip op de horizon
de liefde
gestolde projectie
van de een
naar de ander
daarbinnen
de pijn
van de haat
uit onvermogen
van een moeder
verjaren
familie
bijeen
en toch niet
gebroken
eindelijk volwassen
18 lentes
dankbaarheid
en diep gemis
we stoten borden
rijksdag instructies omver
tot eer en glorie
van natuurlijke zinnen
en krachten die vergeten
tasten naar oren
luisteren naar inzichten
van mensen die zijn
het leven omarmen met
harten vol zonnestralen
ze vallen samen
de Gregoriaanse en oer-Tzolkin
misschien geen toeval
het geval boeit me
Valentijn en liefde
nooit van het zelfde in gelijk
dapper voortgaan ondanks
eigen en andermans pijn
Valentijn en liefde
kus me wakker en bemin
mij in mijn zon en maan
bestaan we dan toch
samen in liefde
zovelen in het hart
in het bijzonder jij
een Verdwaald mens op Aard’
Ze loopt rond
in grijs en zwart
we groeten
ze vertelt
ik ben naar een
speciale dokter
geweest
pijn
zoveel pijn
hoe is het met je dochter?
tranen springen in haar ogen
ze zit vast in oorlog
met man en kinderen …
altijd zorgen
altijd tranen
Kan het zijn dat de pijn
van verdriet in je lijf slaat?
Ja, dat kan, zegt ze …
Een omhelzing
oogcontact
het verdriet
van een moeder
een vluchteling
met status
lucide dromen
door een drumstok gedragen
op reis met een spin
het zijn de visioenen
waarin geheimen geleerd
In de wind
tranen over wangen
strengen en draden
melancholisch
gevoel van wind
inspiratie
sensatie die
krachtiger
dan de douche
zuivert
Bij een schilderij
Als je buiten alle hokjes
door het leven dient te gaan
bestaat er zoveel genadeloosheid
oordeel en vooroordeel
de kracht van kwetsbaarheid
tot kunst verheven
is het grootste compliment dat er bestaat
oordeel en miskenning
soms als de druk te lang te hoog en groot is
wordt in de oerpijn en kwetsbaarheid van het leven
ademhalen zelfs teveel en de draagkracht
die nog immer even groot is als voorheen
te klein voor de last van het leven
dat suïcidale deel, de vraag waarom leef ik nog
kan dan eenmalig oppoppen …
die gedachte is nog veilig
op het moment dat de drang om te springen
zo sterk is, dat je het bijna doet …
dan met jezelf in gesprek
onderzoeken welke pijn niet te dragen is …
je ziet het niet aan de buitenkant
het leeft geimplodeerd aan de binnenkant
van een beschadigd leven …
…
zoals al eens eerder omschreven
er over praten is vrijwel onmogelijk …
…
het bagatelliseren
het onbegrip
het miskennen
…
is nog meer last op kwetsbare en gebroken schouders …
…
durf je dan naast de mens te zitten, en te zijn?
Lighthousetrail
tel de zegeningen
die ons omringen
een dak
voedsel
werkzaamheden
zinvolle zaken om
aandacht op te richten
verplichting
vervangen
door stromingen
golvende wateren
stormende winden
gedachten die gaan
hart dat zich opent
Oorlogen
geweld
Duitsland, Nederland, Indië
geloof en vertrouwen
gevallen
voeten
je nam me mee
zestien jaar
voorin de truck
door de Badlands
het zwarte schaap
verloren gewaand
van kerk en god
losgeslagen
het viel zwaar
in de familie
zo jong als ik was
zag ik dat het geen pas
had je de hel toe te bedelen
te moeten redden
voor de kerk …
…
…
sterk gezwegen
rijgen we herinneringen
aan gouden draden
75 jaar vrijheid
voor altijd gevangen
in nachtmerries
.
geladen met vuur
handen die strelend tasten
over een lichaam
verbondenheid versterkend
werken aan het samen zijn
hoog IJsselwater
woest stormachtig haar bruinen
deuren naar morgen
windstoten versterken die
golvend wolvende honger
Van een stille golf
vol lentewezens langszij
naar woeste winden
.
sturen met handgrepen blauw
van de inspanning verstaan
.
wij tekenen die
stormwinden voorspellen van
over de toppen
.
sturen met twee handen rond
volle kracht en sensatie
de lente stormt blad open
levenslied en lichtere lucht
draag mij op aan de einder
beweeg in stilte langs de horizon
droom mij de graal hier
openingen in kieren
van het klein plezier
bewegingen overstemmen
stilte voor de grote storm
Een werkbezoek met de klankbordgroep Biodiversiteit van de gemeente Houten …
het was inspirerend en leerzaam, een fragment uitgelicht: natuurlijke bestrijding van insecten, door insecten …
… en de meeste bestuiving vindt niet plaats door bijen uit de korf maar door solitair levende wilde bijen heb ik geleerd.
Een insectenhuis
buisjes van bamboe
aaneen geschakeld
natuurlijke bronnen
van balans en evenwicht
minder gifstoffen
op ons eigen fruit
een klein begin
met grote gevolgen
bestuiving van de solitaire bij
die lelijke oorwurmen
een natuurlijk evenwicht
…
…
…
droom over vrede
die traag meevaart deze dag
mij opwekt en ziet
Waar de sterfdag
van mijn vader
samenvalt met
bezoek aan
het lichtmonument …
de dagen van oorlog
een tocht door de koude
ze stonden en bouwden
een leven vol hoop
de loop werd een ander
geweren en gifgas
of was het experiment
voor de wetenschap de klap
onvruchtbaar gemaakt slaakt
de vrouw een kreet
weet haar leven gebroken
met baby op de arm
tegen de muur gezet
adem belet alle pijn
de loop van geweren
torens met rook
levend verbrande lijken
zouden we het weten
en dan
jij en ik?
woorden komen dagen later
gevoelens wonen in morgen
Dit was 3 februari 2020, heb nu pas taal.
Wandelend over het Rond
een ochtend met goud in de mond
Kom grote en lieve kunstenaars tegen
werkoverleg op het Hema-terras
afspraken over zaterdag en algemeen
alleen op de wereld is welgeteld een uur
in angst gevatte liturgie en illusie
dan in gesprek met een fotoman en kan
een wederdienst en hand uitsteken
geweken is de ene voor de andere tas
het was een creatieve ochtend
waar saaiheid bij het opstaan naast mij stond
een ochtend met goud in de mond
wandelend over het Rond
in de nacht dromen
wij de dagen lichter tot
zij opstaan en zijn
in de nacht herstelt
zij, verspannen spieren zich
tot wij leven zijn
altijd nog zelf
naar toilet
na een operatie
in de luiers gezet
.
je moet gaan
kunt niet zelf staan
doet het in je broek
mompelt tegen je man
.
die er niet is
vergewis mij van
verpleegkundigen
een uur later
.
verlossing aan mij
de vraag hoe verschonen
jullie haar thuis
ze gaat nog altijd zelf
.
mensonterend het gesprek
en de behandeling over
een mensenhoofd van bijna
tachtig, onmachtig
.
sla ik gade
een traan
raakt mijn ziel
Staan takken met bloesem
stil te staan voor het raam
dat wacht op lente gezang
van baltsende vogels
levenskracht
hangen takken met blad
dat uit zijn schulp gekropen
de zon en regen naakt raakt
het voelt als vroege lente
verstard staren zij naar boven
aan de hemel sterren en planeten
vergeten is de boodschap
tastend staren zij naar beneden
op de aarde dor geel gras en kale grond
vergeten is de groentijd
vergeten in de hitte en ijskoude schalen
het ophalen van de brug en kale leeftijd
vermijdt doemdenken en leef
van de lucht en zucht het gif uit je vleugels
heuvels van hoop geïmplodeerd
water is giftiger dan welke lucht dan ook
gezocht water-druïden die de geschiedenis
herstellen en de wellen kunnen zuiveren
een laatste vlinder
een laatst bij
in de beren mantel
Sylvia Reijbroek
De wereld
ongewerveld
wervelend
het gevoel
vol gevaar
gebarend
we varen op de golven
van een wereld hel en duister
we dansen op het leven
omgeven ons met schoonheid
tijdloos
eindeloos
de diepte
als het licht vervliegt
duister verlicht in nachten
vol oude tranen
wegen gebaand worden in
oerwouden zonder zandsteen
als geruisloosheid
haar tijden verschanst in gras
verbrand in dagen
vol vurige zonnen die
rood geblakerd verhitten
(tanka)
19 jaar geleden
rond 4.00 de telefoon
auto onder de sneeuw
wij naar Gorinchem …
nu bloeien de anemoontjes
sneeuwklokjes
krokusjes
Papa, de pijn van emoties
die je zo wegsloeg op bloemkool
wegspitte in de tuin
je eeuwige optimisme
voortijdige ideeën
wij tweeën botsten soms
die eeuwige creativiteit in dromen
blijft door je nageslacht stromen
in elk geval in mij …
dat je emoties en sensitiviteit
als onnodig en altijd te vermijden
dingen vond
daar sta ik heden ten dage
opnieuw bij stil
pril leven verzoekt
pure adem
en Lev
Goed dat knuffeljasje
een rugtas vol met kussen
mannen met witte schorten
wortelen in woord en romantiek
uniek gegeven en doorwaadbare rivieren
vieren het goede van het leven
in geschreven en gezongen woord
ongehoord voor gereformeerde oorden
laten we het oordeel gaan
staan met een lach en traan
over leven en dood in gesprek
goed dat knuffeljasje
een ruglijn vol ervaring
Ze zijn verleden
genoemd in soort
niet gekend
in eigen naam
tastend zoek ik naar verbinding
zonder lijnen verbonden via
lucht en aarde
gezocht waardbomen en water
hier en daar een kadaver
haar water en bladeren
zwaar vervuild
kadavers direct geruimd
bomen gekapt voor brandstof
voor veiligheid en doorzichtigheid
ingekuild de herinnering
de tinteling van die aanraking
waardbomen zo populair
deze populieren
haar tastzin en bronnen van bestaan
vergaan door ons menselijk gedrag
mag er een onsje bewustzijn zijn?
Lijst verdwenen vlinders:
dwergblauwtje Cupido minimus
dwergdikkopje Thymelicus acteon ssp. acteon
groot geaderd witje Aporia crataegi
grote ijsvogelvlinder Limenitis populi
kalkgraslanddikkopje Spialia sertorius
moerasparelmoervlinder Euphydryas aurinia
purperstreepparelmoervlinder Brenthis ino
rode vuurvlinder Lycaena hippothoe
rouwmantel Nymphalis antiopa
tijmblauwtje Phengaris arion
tweekleurig hooibeestje Coenonympha arcania
vals heideblauwtje Plebejus idas
woudparelmoervlinder Melitaea diamina
zilverstreephooibeestje Coenonympha hero
zilvervlek Boloria euphrosyne
rammelend met zijn bellenhoed
ontdoet zij zich van alle constructen
opgelegd door de wereld vol systemen
langs omgewoelde en gebaande paden
waar geen wegen te vinden zijn
de levenspijn ondraaglijk geworden afgedaan
bestaat hij/zij bij de gratie van momenten
waarbij de opcenten zijn verdwenen
we verlenen nog mond op mond beademing
tot ook deze benadering geen zin meer heeft
zonder de dwaas is het leven vrijwel zinloos
nodeloos het gouden geld
het water
de lucht
de grond
vervuild
doods
woestijnen
eeuwen
rust
dna rust
miljoenen jaren later
zien we wel weer