Verbonden met hemel en aarde
evenaarde de elfenkoningin een
verdwaasd moment met haar lach
.
ze zong en zilverdrupte regenstralen
van boven naar beneden en weerom
een ekster klom de toren in
.
het begin van gekras en geroddel
broddel werkjes uitgehaald en opnieuw
opgezet stralen kleurrijk toe
.
moe van alle mensen en breuken
besloot ze beuken te versieren met slangen
die licht geven in de diepe nacht
…
wordt vervolgd
Vlieg hoog en lief mij Vrouwe
zo ik jou bemin om je schoonheid
de scheppingskracht waarvan
de bloemen en bijen mij voeden
.
naar lichaam en ziel en meer nog
neem me mee naar grote hoogte
werelden aaneen geregen vol
melkwegen en sterrenwolken
.
wezens bevolken ademend de
ogenschijnlijke leegte vol leven
vanuit de Aarde en ons brein
gezien
.
buiten het hersengebied ziet
een ander oog, hoe wij bedrogen
de liefde zoeken hen bezingen
Vlieg hoog en lief ons Vrouwe
.
.
Een leven dat kronkelt
met huiden verlaten
leeggezogen door zon
verteerd door regenwater
vol verzuurde en verzilte
elementen in het leven
.
omgeven door kronkelingen
in denken, doen en laten
praten we verder en verlaten
…
de wijsheid van Moeder Natuur
.
.
.
Keren weer
worden gekerstend
om ons verbond
met de mysterie
van (door)leven
.
.
.
Stel mij open
loop in het centrale
maal en draal niet
open je hart
.
kijk om je heen
je bent niet alleen
er staan bergen en bloemen
bomen en stenen
hieromheen een zweem
van vlinders en bijen
.
en water
stromend, wild, woest
water
.
.
We kunnen van alles
in het midden van ons
eigen universum
.
We kunnen helemaal
niets uit het midden van ons
eigen leventje
.
Ik omgeef me met bronnen
van zekerheid
.
Soms neem ik de tijd om
te onderzoeken
.
buiten het boekje van mijzelf om
de elfjes kijken toe
.
de tinnen van een vriend ontvangen
op de plank boven mij
.
.
Spelen mee in mijn leven op momenten
dat alle pure natuurlijke elementen daar zijn
.
onzichtbaar voor de wetenschap
een eigenschap die altijd was
nu mag zijn.
.
.
.
(foto: elfenburcht IJsland)
Zachte fluisteringen
van het juni-licht
een gedicht
in mensentaal
het verhaal
zo een mysterie
illusionair en fantasierijk
een koninkrijk
vol dienstbaarheid
.
de tijd is voorbij
dat we zij aan zij
voor vrede liepen
zachte fluisteringen
van een juni-wind
het kind bidt
om liefdevolle
armen en een
zuiver wiege-liedje …
(foto: Elfenburcht Borgarjordur)
de regen zegent en vermorzelt
voedt de wateren met nieuwe kracht
onder ons wacht de daling der soorten
poorten naar morgen worden gesloten
.
dolfijnen en walvissen sterven in pijn
van straling, plastic, pesticiden en azijn
niets kan het tijd keren, tenzij we leren
luisteren, naar de hartslag van Het leven
.
gegeven oren weer laten horen
fluisterstemmen van harten en zielen
leren herkennen en verstaan, dan
ontstaan nieuwe kansen die een lans
.
breken
bidden we
smekend
vandaag de dag …
het mes snijdt aan twee kanten
en eigenlijk vier vlakken
daar tastend, zoekend, voelend
de waarde uit het oorspronkelijke
een waanzinnig dal, dat een pad
bevat naar boven en weer neer
het mes snijdt aan twee kanten
en eigenlijk vier vlakken
daar tastend, zoekend, voelend
beweegt onder de wolkenwind
dieper gelegen voor geboorte nevel
een steen die losraakt van de grond
het mes snijdt aan twee kanten
en eigenlijk vier vlakken
daar tastend, zoekend, voelend
traag komen voeten los en tasten
de grond en de lucht af naar iets dat
het oude pad niet kent, of toch …
het mes snijdt aan twee kanten
en eigenlijk vier vlakken
daar tastend, zoekend, voelend
en het tast en zoekt en voelt de bal
die de ziel en het hart samenvatten
geel spelend balletje rolt omhoog
Zo IJsland zich weerspiegelt
in jouw blauw-witte diepte
zo ijzig de Oostenwind in april
tussen bloesem en bloemen
door
Zo IJsland en het noorden
zich in mijn hart verbonden hebben
met een liefdevolle warmte
voor de ruige wilde koude wind
daar
en hier
IJslands opaal noemen ze het. Het is een witte agaat die de koude en het blauw in zich draagt
Sprekende draken
fluisterende elfenzang
raken thuishavens
hierbinnen de warmte nog
voelbaar en tastbaar in steen
