normaal
normaal
denken we na
over uitstapjes in het weekje
tussen kerst en oud en nieuw
dromen we over reizen
voor de zomer
nu is het leeg
zo leeg
o, die verzekering
om altijd onderweg
naar binnen en buiten
Nederland
we doen hem even
van de hand
…
…
…
tot over de C-tijd
dat we weer
kunnen en mogen
als het ooit …
ooit …
ooit …
Wind je woorden
om een takje
dat de lenteknoppen
reeds in zich draagt …
mensen die bouwen
natuur die zich wraakt
het maakt leven
onvoorspelbaar raar
te groot om te vallen
en toch wankelt
het beeld dat vrijheid
symboliseert
.
te groot om te vallen
en toch die hoop
het beeld dat liefde
alles overwint …
.
te klein om op te merken
sterken walsen over
haar kwetsbare blik
een kleine knik
.
in de slang
een waterloop
.
(Foto: IJsland nabij Myvatn)
Bewaar mijn gebed
tot het laatste aarde punt
vibrerend in stof
je staat
IJsland … gebied rondom Hekla
de imprint
van de schepping
de natuur
stenen
planten
dieren
mensen
je staat
de imprint
elementen als
het leven
aarde
lucht
water
vuur
ether beweegt
pulsaties alom
kromme golven
spelende vlammen
oeroude stromen
onder eikenbomen
geef me inzicht jij
grote Geest die overal
doorheen beweegt en
de bezem over Aarde
rond al haar bewoners veegt
het geheim dat leeft
en ergens altijd weer sterft
erfenis wordt doorverteld
licht danst over de Aarde
wij bewaren in ons hart
foto: IJsland
zon achter wolken
beierende kerkklokken
wekken de mensheid
de tijd om het licht te zien
misschien voel ik het buiten
(Foto: IJsland, nabij de Hekla)
jij de draad van bestaan
wilt doorgaan, voortgaan
ingaan tot in het vezelrijke
oorspronkelijke DNA
zonder weerga weldra
de wegen verwijderd en
nieuwe paden kappend
rondom het Aardse Oerwoud
goed noch fout, slechts zijn
pijn en geluk als een spiraal
vanuit de Melkweg tot in mij
en weer terug kerend tot daar
het centrum van de Aarde
het centrum van ons Hart
… ik bid …
IJsland Akureyri
wild
blind
still
wind
water
air
fire
wild
proud
woman
men
be you
woman
be you
complete
honest
fair
wild love
gedachten en gevoelens
dansen rondom het bestaan
ze gaan een eigen weg totdat
ik ze wat aandacht schenk
de stilte wenkt en brengt rust
voeten over gras, rug tegen boom
de stroom herstelt zich in
een rechtop midden
ademloos de ruimte
jouw zwerftochten hier
beneden op de aarde
evenaarde dat
wat in de boeken voorzien
was duizendvoudig groter
Als talenten niet meer stromen
dromen blijven klinken
van harte de voetstappen genieten
.
en toch
.
er is een gemis
.
aan doel
.
en zin …
.
.
Weer ruimte voor iets nieuws
dat prikkelt, uitdaagt, doorvraagt
van harte het leven op te nemen
.
en gaan
.
gewoon onderweg
.
een doel
.
en zin …
waar het hart is
vormen we
een klaterende
bron
.
gelijk de watervallen
in het IJslandse
wonderbaarlijk
sensationeel
.
gelijk de stilte
fluisteringen vol
bladgoud
op aarde
in de herfstmantels
waar bomen
zich mee hullen
en confetti strooien
op de aarde
.
vier
leef
oogst
Verbonden met hemel en aarde
evenaarde de elfenkoningin een
verdwaasd moment met haar lach
.
ze zong en zilverdrupte regenstralen
van boven naar beneden en weerom
een ekster klom de toren in
.
het begin van gekras en geroddel
broddel werkjes uitgehaald en opnieuw
opgezet stralen kleurrijk toe
.
moe van alle mensen en breuken
besloot ze beuken te versieren met slangen
die licht geven in de diepe nacht
…
wordt vervolgd
Vlieg hoog en lief mij Vrouwe
zo ik jou bemin om je schoonheid
de scheppingskracht waarvan
de bloemen en bijen mij voeden
.
naar lichaam en ziel en meer nog
neem me mee naar grote hoogte
werelden aaneen geregen vol
melkwegen en sterrenwolken
.
wezens bevolken ademend de
ogenschijnlijke leegte vol leven
vanuit de Aarde en ons brein
gezien
.
buiten het hersengebied ziet
een ander oog, hoe wij bedrogen
de liefde zoeken hen bezingen
Vlieg hoog en lief ons Vrouwe
.
.
Een leven dat kronkelt
met huiden verlaten
leeggezogen door zon
verteerd door regenwater
vol verzuurde en verzilte
elementen in het leven
.
omgeven door kronkelingen
in denken, doen en laten
praten we verder en verlaten
…
de wijsheid van Moeder Natuur
.
.
.
Keren weer
worden gekerstend
om ons verbond
met de mysterie
van (door)leven
.
.
.
Stel mij open
loop in het centrale
maal en draal niet
open je hart
.
kijk om je heen
je bent niet alleen
er staan bergen en bloemen
bomen en stenen
hieromheen een zweem
van vlinders en bijen
.
en water
stromend, wild, woest
water
.
.
We kunnen van alles
in het midden van ons
eigen universum
.
We kunnen helemaal
niets uit het midden van ons
eigen leventje
.
Ik omgeef me met bronnen
van zekerheid
.
Soms neem ik de tijd om
te onderzoeken
.
buiten het boekje van mijzelf om
de elfjes kijken toe
.
de tinnen van een vriend ontvangen
op de plank boven mij
.
.
Spelen mee in mijn leven op momenten
dat alle pure natuurlijke elementen daar zijn
.
onzichtbaar voor de wetenschap
een eigenschap die altijd was
nu mag zijn.
.
.
.
(foto: elfenburcht IJsland)
Zachte fluisteringen
van het juni-licht
een gedicht
in mensentaal
het verhaal
zo een mysterie
illusionair en fantasierijk
een koninkrijk
vol dienstbaarheid
.
de tijd is voorbij
dat we zij aan zij
voor vrede liepen
zachte fluisteringen
van een juni-wind
het kind bidt
om liefdevolle
armen en een
zuiver wiege-liedje …
(foto: Elfenburcht Borgarjordur)
de regen zegent en vermorzelt
voedt de wateren met nieuwe kracht
onder ons wacht de daling der soorten
poorten naar morgen worden gesloten
.
dolfijnen en walvissen sterven in pijn
van straling, plastic, pesticiden en azijn
niets kan het tijd keren, tenzij we leren
luisteren, naar de hartslag van Het leven
.
gegeven oren weer laten horen
fluisterstemmen van harten en zielen
leren herkennen en verstaan, dan
ontstaan nieuwe kansen die een lans
.
breken
bidden we
smekend
vandaag de dag …
het mes snijdt aan twee kanten
en eigenlijk vier vlakken
daar tastend, zoekend, voelend
de waarde uit het oorspronkelijke
een waanzinnig dal, dat een pad
bevat naar boven en weer neer
het mes snijdt aan twee kanten
en eigenlijk vier vlakken
daar tastend, zoekend, voelend
beweegt onder de wolkenwind
dieper gelegen voor geboorte nevel
een steen die losraakt van de grond
het mes snijdt aan twee kanten
en eigenlijk vier vlakken
daar tastend, zoekend, voelend
traag komen voeten los en tasten
de grond en de lucht af naar iets dat
het oude pad niet kent, of toch …
het mes snijdt aan twee kanten
en eigenlijk vier vlakken
daar tastend, zoekend, voelend
en het tast en zoekt en voelt de bal
die de ziel en het hart samenvatten
geel spelend balletje rolt omhoog
Zo IJsland zich weerspiegelt
in jouw blauw-witte diepte
zo ijzig de Oostenwind in april
tussen bloesem en bloemen
door
Zo IJsland en het noorden
zich in mijn hart verbonden hebben
met een liefdevolle warmte
voor de ruige wilde koude wind
daar
en hier
IJslands opaal noemen ze het. Het is een witte agaat die de koude en het blauw in zich draagt
Sprekende draken
fluisterende elfenzang
raken thuishavens
hierbinnen de warmte nog
voelbaar en tastbaar in steen
daar bij het water
golvend
woest
wijds
daar waar rotsen
en zwart zand
de golven breken
spreekt de grootsheid
in haar zwijgzaamheid
het hart aan
(ode aan de oostkust van IJsland)
Er was eens een elfenkoningin
ze verloor de inspiratie door mensenvoeten
die kwamen wroeten in haar leefgebied.
Ze overziet het geheel en weent tragedie-tranen
we wanen ons in sprookjesland waar oorlog
en vertekende machtsverhoudingen gespannen
voeten, veren en geweren in actie brengen.
De elfen mengen zich niet in de strijd, lijden zacht
in stenenheuvelen aan de watervloed, warme golfstromen
sturend, turend naar het leven in en om het waterfjord.
Op een mooie lentedag, komt er een kind spelen
alleen en wil met bloemen en mieren zijn leven delen.
De elfenkoningin ziet en geniet, ze komt tot ontwaken
maakt haar volk wakker en vraagt hen te dansen
cirkels van licht op de ogen en voeten, handen landen
op de kruidenbuidels.
De elfen ontwaken, maken zich gereed voor een liefdesdans
in het veld, ze dansen traag en zingen zacht: het welkomslied.
Welkom kind, hier vind je alle ruimte en respect
die jij verdient. Jij bent onze kleine dierbare vriend.
Het kind voelt de genegenheid, breidt zijn speelveld uit
verstilt en rilt van verwondering.
Niet wetend wat het hoort of ziet, voelt hij meer dan hij weet, vergeet …
Stevig ge-aard
staande in het midden
op de top van de berg
in het diepste ravijn
de pijn voelend in lijf en leden
de ziel is pijnlijk gerafeld
opgegaan in de nevelen
van de wieven uit de nacht
nu de zon traag opklimt wacht
een schoon en rijk uitzicht
verlicht vanuit Vader Zon
gedragen door Moeder Aarde
Myvatn Ijsland
Overwegend positief
de liefde voor het leven
omgeven door duister
daar licht dan ontbreekt
overwegend handelend
uit liefde voor het leven
omgeven door miljoenen
andere aarde kinderen
stenen
planten
dieren
mensen
De Vrouwe zelf
Overwegend schrijven wij
de dichters over het leven
in alle facetten
met gouden graankorrels
omgeven
zweef hoger dan jij
of ik je kunnen denken
voorbij ons ego
vinden we een zielenpoort
ongehoorde schoonheid zoekt
mensenkinderen
met open hart en handen
lichter dan zuurstof
spelende illusies in
ijswater opgeslagen
Ademloos beweegt
wind de regen uit wolken
strelen gedachten
dromen overwegen rust
te laten voor orkanen
Bewegingen uit
wind en regen uit monden
stalen slotwoorden
vol machtswellust overheersen
onze journalistieken
Ademrijk beweegt
de aarde langs hemelen
zoekend naar datgeen
wat schoonheid vanuit liefde
mee wil dragen naar morgen
Ik bid mij het leven
omgeven door overvloed
aan eten, drinken, geluk
gezondheid, liefde
inspiratie
Laat alles aan het licht komen
dat groeien tot de hemel
en dichtin de aarde
mogelijk maakt
ruimte geeft
aan Al
stormen in familielevens
omgeven door balans in bestaan
het omslaan van orkanen in
zachte voedende mei regens
voor mij een zeker weten
een ander noemt het heidens dwalen
verhalen
over leven
overgeleverde
wijsheid
en tijd voor elkaar
de natuurlijke leef tijd
verloren in een consumentenstrijd
stormen in familielevens
verzoeken een balans in bestaan
brengen dankbaarheid aan ‘t licht
het diepste weten
geweten na het denken
samen aan de thee
de dieptse aardrijk invloed
tekent roze hemeltijd
Hier wordt later een
nieuwe beschaving gebaard
nu evenaart niets
haar kalme schoonheid woeste
hart dat opklopt en verleidt
Hier kom ik later
terug duizenden levens
lieve ik ben er
haar klamme fluister horend
waterrijke bron beziend
als de thuisbasis
luchtlagen in beweging
zet gelijk golven
van de oceaan
bestaat er een kans dat niets
uit iets gevonden
als lavende grondbaden
het luchtledige nergens
Uit de serie: Ijsland
Geef je leven op
om het helder beleven
van samen verder
te aanvaarden vol van hart
het liefdespel te spelen
Weef mijn tranen
tot parelen uit water
die diepzee duiken
overbodig maken en
de stilte uitnodigen
Dagen spreken fluisterwoorden
uit eindeloos geheime Elfentaal
Elfjes zijn verbonden aan het landschap
de lichtspelen over de aarde en stenen
verbeelden hun aanwezigheid
wandelend hoort manlief stemmen
voel ik hun aanwezigheid
Trollen volop verbeeld en zichtbaar
in gestold lava vastgeketend aan de plaats
waar ze wonen, eindeloos met hun
vrije zielen het land met wind en woei bespelen
We heten
de meest
Christelijke natie
trekken
ons koopmanspak aan
in de cultuur
van onze handelspartners
We heten
de meest
Christelijke natie
leven
onze natuurlijke gang
met honderd windwoorden
en de dreiging
van vulkanen
We passen
onze snelheid niet aan
rijden altijd gelijk
met spijkerbanden
en weten om te gaan
met de woeste
onvoorspelbaarheid
die geen toerist begrijpen kan.
We doen vitamine D
in onze melk
omdat we nu pizza eten
in plaats van vis
Zo zie je maar
dat de aarde dat biedt
wat je op die plaats
nodig hebt
voor balans
respect voor de omgeving
omgaan met hetgeen
er is en groeit
hier roeien geschoolde wijzen
in hun onwijsheid dat dieren groeien
in de schappen van een supermarkt
het natuurlijk bewustzijn volkomen uit
Uit gesprekken in IJsland
Duizenden stromen
liever dan smeltend water
de hemel in zon
uit wilde tekeningen
voorgeschreven uitzichten
