Zwijg
mysterie
hysterie
voorbij
.
Fluister
ziel de taal
helemaal
voor ons
.
het geheim
onthuld
vervul mij
met hoop
.
Kom
mysterie
opdat wij
begrijpen …
.
Reageer
Categorie archief: Gedichten
Als de adem
je benomen
door oud werk
sterk bewegen
de spieren
in verslapping
happend naar adem
gemis getekend in
duizend boeken
en schriften
zo precies en fijnzinnig
de bewegingen ooit
nu gebonden in
beperking
Lighthousetrail
De wind waait woedend
over golvende baren
overwoekert haar
geweten, gezeten op
de troon vol oorlogstranen
Zielen dolen en spoken
langs de dageraad
zij staat er te staren
onderzoekend
wat hier nu weer gaande is …
Lichamen onder stroom en druk
van stoom en dwang vol slavernij
Gespannen staren we naar de hemel
of de verlossing van boven en buiten …
We vergeten het innerlijke doolhof
onder lagen stof en dwang bedolven …
Zielen dansen en spoken
langs de dageraad …
Of je nu om het even
welke religie wilt promoten
uitvergroten van onzekerheid
in vermeend uitverkoren
je MOET erbij horen
anders ben je verloren
met heidenen en moslims
dien je niet om te gaan
hel even verdoemenis slaan
je om de oren
zo het hoort
de wet bekoort
hierin de wijsheid en balans
alsook het vermogen van dans
in de ruimte verloren
het gehoor ademt angst
en zegen om WAARHEID
die door tijd onveranderlijk
de enige waarheid in statistiek
zou zijn.
Of je nu om het even
welke religie wilt promoten
wat bij ons thuis en later hier
ook nog voor mij de norm was
ging uit de pas lopen met
wijsheden van verder terug
voetenstappen versterven
geleerd van mis-denken
bekeer ik mij tot niet weten
en alles aan de wet laten …
een wet die niet geschreven is
De wet van Leven!
illusie en magie
vrouwelijke compassie
fantasie op de loop
op grote hoop geschreven
.
Vrouwe van het leven
omgeven door kant en rand
geborduurde bloemenweelde
vergeelde herinneringen
.
zij de oerbron van de heilige graal
het laatste avondmaal voorbij leef-tijd
…
…
…
Dankbaar voor het artikel in het Groentje en de reactie hierop van een van de mede-dragers van Dorpsdichters in Houten …
https://houtensnieuws.nl/lokaal/kunst/poezie-krijgt-voet-houten-673389%20
zij de vrouwe
lieve lente
wacht op roze
zij Maria Magdalena
stelt haar schoonheid
nog weken uit
in ons verlangen
naar heldere dagen
wat zon op ons gelaat
ze staat daar in weer en wind
kind van mijn hoop op
zegen-regen en tijdloos geluk
De regenboog
drijft over
een droomtijd
zij verbeeldt
een illusie
zonder meer
waar minder
zicht deelt
tot een explosie
van kleur
gevoel
nachttijd
hoop
de schoonheid
van onderwerelden
verteld
met een gouden
penseel
Bij een schilderij van Silvia
spiegelingen op
golvende kringen die voor
het oog bewegen
de watermoleculen
zichtbaar uit die ene steen
spiegelingen uit
golvende dagen door haar
geschapen voor ons.
zo levensdagen dragend
vervullen met handjes hoop
voorbereiding op het HMK concert
Ik vang momenten
rillingen en huidlast
in de dagen van deze week
een streek met een penseel
wel in gedachten
niet in daden omgezet
net gekomen
naakte doeken
pretpakketjes
voor op reis …
ik vang momenten
door de jaren heen in woord
en soms in foto
of zelfs een schilderbeeld …
Linker en rechter
wangen gedraaid en verwaaid
in de winterkou
een enkel verdwaald boomblad
dat loskomen vergat hangt nog
Linker en rechter
hersenhelften botsen daar
waar ratio heerst
meesters in zwarte dwaalleer
ter eer en glorie vol macht
Linker en rechter
hart-gedragen wijsheden
lezen nachtwoorden
door de dageraad gekust
blussen het bloedrode vuur
(tanka-spel)
O lieve overheidsinstellingen
de zwellingen van de tijd
redelijkheid en efficiëntie zijn
weer ruim omstreden en overschreden
uploaden en wegraken
verwerken en negeren
en zo jongleren we door avonden
dagen en nachten en wachten
wachten
wachten
wachten
een fout vinkje
een hikje en hinkje
o digitale zwarte gaten
ze vergeten en vergaten
praten blaren op de tong
het jong sterft in een hoekje
zelfs geen doekje voor het bloeden
overheden die ons behoeden voor
ja wat ?
met dank aan het SVB voor de inspiratie
Als ik dan dansend
de vensterbanken opschoon
het huis waar ik woon
.
optuig met slingers geluk
uit het normaal klein genoeg
Ze vliegt en brengt hemel
en aarde in verbinding
overziet de geboorte tot aan
een weldadige dood
sterven willen we niet, nog niet
het leven is te mooi, te goed, niet af …
straks in het graf
de wens dat het weten
vergeten wordt
de harten warm kloppen
in de herinnering aan
hen die gingen
Zo willen wij vliegen,
mijn Aards leven
en vlinderend vrije ziel.
oog om oog
tand om tand
aan de randen
van een nacht
bij ontwaken
ontstoken leden
gebeden om hulp
met een in
haar schulp
gekropen rand
de huisarts
belandt aan de lijn
de pijn voor lief
het is onschuldig
wandel voort
minder scherm
om mijn leven
af te schermen
in termen van
tijd en schaal
op de waag
verhaalt de heks
in discussie
met de duivel
de zuivel
lijkt zuur
pure chocolade
brengt gelijk
genadebrood
Zacht stralend dralen
de winden woedend rondom
een stenen woontent
wachtend wetend verschijnsel
een winter regen ochtend
Thuis is
waar mijn huid
cellen omvat
als een plastic
tasje
thuis is
waar het hart
kloppen doorgaat
als een motor
vol passie
thuis is
waar het leven
zich aandient en stilstaat
de dag in gesprek
met het zelf
Niets meer
minder ook niet
tel de zegeningen
momenten vol kringen
op brak water
/
/
later als ik oud ben
en terugkijk …
zal blijken
herijken wij het goede
tot minder
genoeg is
rijkdom vol leven
Gesprekken over depressie
als het leven te zwaar en ongekend is
gesprekken over dat suïcidegat
waar ik gisteren over schreef
gesteund door en in herkenning
.
warm achter glas
in de zon
koffie en lunch
de kunst van leven
overgeven en vechten
de stier die zich vastzet
en weer loskomt
en vliegt op de vleugels
.
van de wind
.
het kind dat geraakt
de woorden kraakt
een moeder die troost
haar kroost bij kikker
in de vijver legt.
.
Je hoeft niet
te begrijpen
als je maar weet
dat geheel en al
het leven je draagt
doordraaft in pijn
het alleen zijn
als beu
en blauw
…
.
wijs mij bewijzer
de morgenstond rondom een
grauw grijze hemel
wij mij verlichte
ziel en geest dan maar een pad
naar de bergtoppen
Spelend dansen wij ons vrij
van oud uitgevallen oordelen
zoals bij velen gaat het met
dansen in de kring van binnen
naar buiten en weerom
Met (af) vallen en opstaan
Spelend dansen wij ons vrij
vol oude omgevallen patronen
tradities vol idioterie en koketterie
soms met de dromen van
gisteren en vandaag
Met (af)vallen en opstaan
In de hemel
ja daar …
was ik vandaag
met een
kop koffie
hete chocolade
een vriendin
.
..
.
Te vondeling gelegde rijkdommen
uit eeuwen voorbij
de kleurrijke welvaart naderbij
gekomen in geschaalde
werelden die tonen waar de bron
van de schapenkoppen
en de handel
de staat van Holland bouwden
hier geboren en opgezet
een portret van een stad
met dat grote hoofd
bij paal 11
Vertel me de gedachten
dwaal niet nader af
Veeg de vloer aan lief
belief geen excuustruus
jij en niemand anders
gevormd door je omgeving
en aanleg in dit bestaan
blijft de ziel
vrij te gaan …
de pijn van miskenning
ten volle gevoeld en geschreeuwd
in stil wanhopige fluisteringen
ze kwamen en gingen, de jaren
van voorbij met zoveel pijn dat leven
minder en meer overleven was
dan zo je het een kind, een tiener, een mens
zou gunnen …
niet zielig, wel verstoten, uitgesloten en
uitgekotst, de kleuren van de regenboog
droog gezet en onverlet de dwang, de hang
naar vrije vlindervluchten niet verloren …
Foto: achterzijde gedichtenbundel: Vlindergeschenk
so if you
…
so if we
…
so together
…
two different
people
…
is it love?
is it mysterie?
…
so if we
so if you
all togeter
…
day by day
Laat haar komen
dromen delen waar
velen in slaap gezet
…
wolken drijven vervuild
door fosfor en metalen
plastic deeltjes en meer
…
de heer en meester
van het woud
het grote hert
dienstbare antilope
…
we slopen haar ruimte
en lossen het op
met opeisen
van nog meer aardestof
…
ik wens ons toe
dat we wijs besluiten
en bezinnen op ons
gedrag hier op deze bol
…
ze is voldragen vraag
haar maar naar haar verhaal
…
je verstaat haar slechts
in zielentaal, kom luister, naar haar gefluister …
Langzaam ontgaan
de stralen van de zon
in een ontstaan
van het dicht duister domein
waar hel en duivels de duivelinnen
behagen in kragen vol welbehagen
langzaam ontstaan
de stralen van de maan
in een opgaan
van het licht bij dageraad
zij staat daar, de godin en meesteres
die alles overziet en overlegt …
De stad van de vuurwerkramp
verkrampt niet, kruit verdampt
in vuurorkesten en knallen
er vallen splinters uit de hemel
Geen overheid die durft
de klimaatdoelen verdampen
in de dampen van deze dagen.
ik zie rond
open mond
van verbazing
er grazen
jongens die
knallen stiltes
,,,
zijn gevallen
voor het hard
geweld waar
angst verstopt
en euro’s gedopt
vervliegen …
je steekt niets onder stoelen of banken
slaat de planken in relaties mis
als ik me dan soms ook vergis
is het lijden en leiden voorbij gegaan
je steekt het daglicht aan en staat
praat voor tien en misschien de bomen
waterstromen langs de wortels
het heeft in tijden niet zo bescheiden bestaan
De smaak van alcohol
meer nog de kruiden en granen
banen zich een weg
.
ik zeg geen woord meer
ongekend de ommekeer in ervaren
niet te evenaren
.
stoflagen en uitleg
ik zeg nog enige woorden en dan
kennen we samen
.
de Witte Walvis
van Achmea en weldra, bestaat
Friesland uit weduwen
.
en oude Lemster Aken
we maken er een mooie tijd van
met ijsjassen en – mutsen
.
we prutsen levens aaneen
alleen wij samen in het donker
tussen andere wezen
.
…
… …
…
Ooit als kind
was ik hier
het plezier
niet minder
in een winterzon
de dag begon mooi
het beeld gekooid
gevangen spiegels
hangende wilgen
koffie met gebak
de hazelnoot versie
en gratis oliebollen
we rollen vierkant
over straat en komen bij
van magere Hein …
Adem ons open
leeg diepe oceanen
veeg houten vloer aan
Verscholen onder blad
diep in het slijk verzonken
wachtend op een lente
waar warmte zich aandient
het leven de ruimte verdient
daar diep van binnen
bezinnen de genen zich
waaien de pluimen reeds
onbevreesd en beweeglijk
vieren en veren zij maar mee
zon achter wolken
beierende kerkklokken
wekken de mensheid
de tijd om het licht te zien
misschien voel ik het buiten
(Foto: IJsland, nabij de Hekla)
./.
wild woeste winden
tergend traag roet
op de wastafel
in zakdoeken
wat is er gaande?
wild woeste regen
stortend met gif gevuld
vernietigend zwart
in zakdoeken
op de vensterbanken
welke oorlog wordt gevoerd
tegen de levende genen?
welke dwaasheid vult de kribbe
van goedgelovigheid?
./.
De heler en strijder
ze gaan samen op
verdaan de kracht
tot in de nacht de rust
en helende kracht van
het leven heel even
haar ruimte krijgt en vindt
het kind hervindt haar ruimte
licht en weten
Genieten
we gieten
water
uit de hemel
wind om je hoofd
je gelooft het niet
het zuivert
voedt de aarde
.
zij die voedsel baarde
CO2 werkt mee
bij vergroening
moeten we planten
wel laten zijn
bomen net zo
.
geen geld
als alles stro is
is eetbaar
verteerbaar
.
de drukpersen rollen
bitjes en enen
verdrijven de genen
van goed geluk
.
of toch
ergens
geloof
vertrouwen
hoop
.
genieten
zij gieten
water
uit de hemel
wind raakt het hoofd
.
.
Als gevoelens
en gedachten
wanhopig
zoeken
naar houvast
dan bereiken ze hoogte nog diepte
Als gevoelens
en gedachten
Zich Aarden
vinden
wij houvast
dan bereiken wij hoogte en diepte
als leegte
alles heeft gevuld
als leegte
alles blokkeert nu
de storm woedt
als leegte
alles heeft gevuld
is er niets meer
dat wil
niet gierig is zij
de wijsheid van de hemel
die op de aarde
haar liederen ten gehoor
brengt in diepe duisternis
als tranen
om miskenning
onkunde
onwil …
…
van nu
uit toen
…
Vlieg hoger dan het
moment dat je aankwam jij
lief aarde wezen
.
duik met je blikken in het
diepe oceaan water
.
zachte poesstappen
op murw gevallen aarde
zij baarde leven
nam het afsterven voor lief
hief haar hoofd gracieus op
de oerschreeuw klinkt hol
tussen gekapte woudresten
bemesten zinloos
het vraagt om bewustzijn
die de pijn voorbij doorziet
(tankaspel)
Zo dankbaar
voor alle jaren
momenten
van delen
Jullie inzet
uitgezeten
voorkeuren
versleten
Draden van broeken
tot op de naad
de laatste daad
gebraden woorden
Rapen gaar
Het is bijna klaar
maar nog een keer
Knallend vuurwerk
Twee vrouwen sterk
thuis bij mijzelf
tastend in het duisterlicht
gezicht ter aarde
.
wat de dagen nog brengen
sprankelen in duisternis
jij de draad van bestaan
wilt doorgaan, voortgaan
ingaan tot in het vezelrijke
oorspronkelijke DNA
zonder weerga weldra
de wegen verwijderd en
nieuwe paden kappend
rondom het Aardse Oerwoud
goed noch fout, slechts zijn
pijn en geluk als een spiraal
vanuit de Melkweg tot in mij
en weer terug kerend tot daar
het centrum van de Aarde
het centrum van ons Hart
… ik bid …
IJsland Akureyri
als de tranen stromen
het verdriet en de rouw
rauwe werkelijkheid
voor mijn voeten danst
.
als ik prei snij en huil
vervuil ik dan het eten
of is het eten de spiegel
van een versneden pijn
Zoveel verdriet
onvermogen
door teveel
krassen op een ziel
het beviel haar wel
pellen en doppen
van bonen
belonen van vriendschap
onder voorwaarden
van voor wat
hoort wat, ze
wist immer niet anders
tot het moment
dat ze uitvond
hoe ronder
vrij spelen en dansen was
hoe touwen en
spiralen wetten spellen
die mooier
ogen dan ooit gedroomd
speeltijden in tuinen
eigen liederen zingen
persoonlijke dans die
pas voor stap zichzelf
verovert op de dood
die het leven heeft genomen
en opnieuw gegeven
speeltijden in ruimte
zing slechts mijn eigen lied
wie niet weg is
is gezien …
vermorzelt door de haat
omdat de liefde is genomen
van generaties gewelddadigheid
het is tijd voor spelen kind
mens, kom, kom, kom
het duister wint
nog wat dagen
dan is de morgenster
niet ver meer
Niet één maal
vele malen
overwogen
die rij
even was ik er in
regen ving aan
sigaretten gingen op
ik stak mijn kop in de wind
het innerlijk kind zoekt ruimte
Bergkwartier
vol Dickensvertier
niets voor mij
niet zo
Ik was in de Broederstraat
en in het Volkshuis
bezocht een museum
het Geert Groote Huis
waar ik
stil bezinning vond
ik stond in de regen
school in een winkel
en kocht een hoed met sjaal
de middag geheel en al
voor mij alleen
tussen honderden
voorbereidend op morgen
de komende week
ik strijk de vlag
het mag ontstaan
spanning
daar ontkom ik niet aan
het zij zo
ik leef
bovenal dat
leven
op de drempel van
een dagelijkse ochtend
kussen we de tijd
onder zacht gestreelde huid
samen gebonden in tijd
wild
blind
still
wind
water
air
fire
wild
proud
woman
men
be you
woman
be you
complete
honest
fair
wild love
Dromend over dagen
vol heerlijke vervulling
wandelend met het leven
in een wuivend bloemenveld
eten voor een ieder
gezondheid als marker
voor groei en welzijn
uit natuurlijk bewustzijn
geboren
verloren schatten met latten
en draden verbonden tot
zij als diamanten opkomen
uit liefde en hart-e-lijk leven
1998 … naar de roman van
hoe het leven onder geweld
hoe verveling en hypocrisie …
hoe mannen vrouwen onderdrukken
en ondertussen de stukken van hoeren
afsteken en het zelf achter rode lappen …
hoe een vrouw plezier met haar man
gewelddadig het geluk gebroken
liefde als object van grote haat op straat
en daarbuiten …
Hoe de vogels vrij vliegen
en ook niet veilig …
hoe de ziel vrij betekenis geeft
een hart ontdooit
mensen windt doen vangen
een kind wordt vrouw
…
lichamelijk zwak
geestelijk onverwoestbaar
uiteindelijk
dienend.
waar gevoelens slapen
apen door straten dansen
zich verschansen achter
gesloten zwarte deuren
waar mensen met depressies
gevangen in angst en verslaving
nader beoordelen en verveling
de sterveling voor dood slaat
praat me niet van medicatie
geef de sensatie van aanwezigheid
kwaliteit en fysieke nabijheid
slechts hier woont leven
even zijn …
als pleister om gesneden wonden
…
doorgrond jij het geheim?
(N.a.v. een gesprek over zijn en een video over depressie en medicatie alsmede mijn eigen levenshouding en levensvisie.
Geloof me, ook zonder medicatie kun je uit een zware onzichtbare depressie komen en/of overeind blijven. Het is mij gelukt en lukt nog steeds.)
gedachten en gevoelens
dansen rondom het bestaan
ze gaan een eigen weg totdat
ik ze wat aandacht schenk
de stilte wenkt en brengt rust
voeten over gras, rug tegen boom
de stroom herstelt zich in
een rechtop midden
ademloos de ruimte
als het stilvalt daar
in het midden van het hart
aarde diep gezet
je woorden stagneren in
het duister van een zoektocht
…
fluisteringen waar
het haar grijs en grauw spiegelt
oerlijk verdriet traant
hier banen ogen wegen
en verliezen we het hart
Wervelend beweegt
de levensstroom omhoog
na maanden zwijgen
haar gelaat omvat oude
verborgen oer-wijsheden
als woorden sterven
het leven dat je doorgaf
stokt en stopt
…
jaren gevochten en gezocht
naar een ommekeer
…
in tijden van nood
leer je vrienden kennen
…
ook van familie
heb je het niet altijd
…
haat en nijd om meer of minder gemis
het is de pijn die leidend is en lijden vergroot
…
de berg schroot voor je voeten
verder en door moeten …
omdat je hart klopt
…
waar een vergeet me nietje
bloeit, diep van binnen
ongemoeid, nog vermoeid
…
van de pijn
het gapende gat
jij moeder van
vader van
zus van
partner van
…
gedeeld gemis
op het eigen eiland
kort gemaaid zomergras
Een geel kleed deed zon
in de huiskamer opkomen
dromen worden waar
.
de laatste resten
bladgoud vervalt nederig
zoent zilte aarde
het duistere weer
wind langs het vensterhout
buiten echt ijskoud
binnen de kachel en licht
gezicht naar binnen gekeerd
het kerst gebeuren
kleuren in fel groen, rood, goud
houden het kleurrijk
depressies verkleuren hem
kinderen zwijgen nacht-zwart
im opa
Morgen verjaar je
ik vergader, staar je
voor op het strand
bij een woeste winterzee
.
herinneringen golven mee
we startten met een groep
dichtvrienden
eindigen met een restant
.
op de rand van je verjaardag
als het mag delen we lief en leed
vergeten woorden in stof en zand
onstuimig in de wind
.
aan de randen van het bestaan
gaan we na dat leven en dood
te groot zijn om te verwoorden en
we hoorden over waarlijk zijn
.
door liefde en pijn heen
het geven en nemen
morgen vergaar je
verhalen uit weleer ..
Sla je armen om
mijn kille schouders jij wind
vol vuur en lucht waar
aarde en water onder
de oppervlakte sturen
je eigen draken
eigen onmin
eigen onzin
in het lachen
daar na laten
erover praten
je eigen gevoeligheid
uit tien geboren ziel
grootmoeder beviel
van een dochter
waarin jij al was
pas ontdekte kennis
uit echte wetenschap
daarvoor reeds wijsheid
betekent … Leven
in een flitsend moment
over mantelzorg en uitval
borden over tafel
.
chocolade als troost
en hoogst waarschijnlijk
een pijnlijke oogst
.
aan momenten van genoeg
uit te hoge belasting
een verrassing was het niet
.
zwarte Piet geniet van noten
vol kruiden en kronkels
en Sint verzint woorden vol
nostalgie
.
.
illussie
niets dan
conclusies
uit niets
dat waardig
is
dan dat ene
LIEFDE
in een flitsend moment
over mantelzorg en uitval
borden over tafel
chocolade als troost
en hoogst waarschijnlijk
een pijnlijke oogst
aan momenten van genoeg
uit te hoge belasting
een verrassing was het niet
zwarte Piet geniet van noten
vol kruiden en kronkels
en Sint verzint woorden vol
nostalgie
illussie
niets dan
conclusies
uit niets
dat waardig
is
dan dat ene
LIEFDE
de tijden dat wijsheid
het volgen van je hart
de norm van leven was …
de dagen die voor mij
en na mij zijn gelegen welke
mijn hedendaagse zijn …
vormen, kneden en bepalen
herhalen kunnen we slechts
gebeden en dna-facetten …
letten we voldoende
op het goede als we de verdoemenis
van kerk en eeuwige groei
onder ogen zien en beetje bij stipje
kunnen onderkennen en loslaten?
So love me
tender
.
hold my body
soulhome
.
Cary me in and out
day by day by day
.
Love you sunshine
dan de draden ver
Scheppingskracht – Oerkracht, van Anja Tekelenburg
dichterin het bewustzijn
oude pijn laat los
droogte van zomers
zonder zacht regenwater
verstoppen zich nu
de groene strepen
wreken onverschilligheid
een nieuwe eind tijd
Om de obsessie
te doven
geloven
in voorhoven
klieven
kloven
uit rotsen
.
Om de obesitas
verslinden
mensen zoet
vol chemicaliën
en afval
uit diep
verstopte
.
Obsessieve race
naar meer en groei
het boeit me
mateloos
.
Als we de wijsheid
verliezen in het nietig
aards wenselijke
.
overgeleverd aan gelden
vergeldt de dood het leven
https://www.catharijneconvent.nl/tentoonstellingen/north-and-south/
Dat ene verhaal
bij een beeld
.
dat samenvalt
met geheime
.
niet door school
noch kerk geleerde
.
dat beeldverhaal
van de moord
.
op Maria
als symbool
van Wijsheid
.
dat samenvalt met
de tijd dat de heren
van overheden en kerk
vrouwen buiten spel …
.
Als politiek en macht
de kracht van het hoofd
zonder hart
tot volkomen
enige weg …
.
https://www.catharijneconvent.nl/tentoonstellingen/north-and-south/
So if
or not
just smile
and love
the art
off words
.
So if
we laugh
and smile
with love
listen
to our soul
de verre ruimte
vol geplant met hoog onkruid
verbloemt het gevoel
onderschat vertekening
van eigen ervaringen.
…
de binnen ruimte
vol diep verlangen naar dat
wat lang niet raakte
het maakt je kwetsbaar leeg in
de volheid van verwoorden
(n.a.v. Huidhonger gesprek)
Het is de minne
die het schikt
beschikkingen
vol blauwe wetten
doen het hart
nogal tekort
Zo samen
jij en ik
de aarde
en hemel
.
beadem mijn dromen
laat licht en liefde
doorstromen
onze dag overkomen
.
zo samen
het leven
wij mensen
vol poëzie
de ringen springen
traag en eenvoudig uiteen
alleen in stilte
kom naar huis lief innerkind
je bent te lang weggeweest
foto: Wim Vleeskens, project: Volg je Wolk van Marijn te Kolsté
als het leven aan zijden draden hangt
de stamvader zo precies nauwgezet
in het verlet van zijn leven beweegt
.
je oorsprong, je verwekker, je basis
zo kwetsbaar is, dan stelt het leven
andere eisen aan het doen en laten
.
we praten er later wel over
vandaag wens ik jou
en je familie
alle bescherming, rust en wijsheid
die nodig is
jouw zwerftochten hier
beneden op de aarde
evenaarde dat
wat in de boeken voorzien
was duizendvoudig groter
duizenden paden
melkwegstelsel langzij een
zielen-oog dat zoekt
duizenden kleuren
ruimte en tijd lang voorbij
een aarde ergens
de ruimte buiten
tijd en materie is groots
niet te omvatten
Ik speel
versier
een boom
en mijzelf
met doeken
slingers
kettingen
Ik dans
versier
de ruimte
frêle stof
van zijde
en kant.
Doe je mee?
Ik schrijf
versier
de dromen
van mijn hart
gevoed
door zielen
die mij nabij
zijn
Ik spel
versier
de middag
luister
naar woorden
die dansen
in de tijd
foto: Wim Vleeskens, project: Volg je Wolk van Marijn te Kolsté
Als beweging
verandering omvat
is dat dan waarneembaar
op een maandagmorgen?
zomaar in een Slingergesprek
een knipoog naar
twee jaar geleden
beneden en boven
alle verwachtingen
een compliment
met twee handen en een pen
aangepakt …
wat wijze woorden
van een jonge man
die me zacht
op de kracht
van gevoeligheid
en groepsdynamiek
heeft gewezen …
van je dichtvrienden
kun je het hebben …
(kunstwerk: Sylvia Reijbroek “Galerie Kunst vol Leven”)
je schoonheid
danst
voor mijn ogen
maagdelijk
wit
gerimpeld
door de jaren
je schoonheid
danst
voor onze mond
gedragen
door
de warmte
van honderd woorden
je schoonheid
straalt
standvastig
Greetje Oldewarris
In de grensstreek
smokkelend tussen
twee of drie landen
handen ineen geslagen
een wagen vol woorden
op de grenslijn
smokkelend sprekend
twee of drie leden
met wijn en bier om handen
en bonbons die smelten
.
op het ritme van de taal …
Opgedragen aan Luc D
Draag zacht de winter
op het dak in ijs gezet
prijs mij gelukkig
…
Teder bezoeken
wij de avonturen die
het samenzijn schept
(Twee Senryu’s)
laat je sterren schijnen
verdwijnen het duister
uit een lang donk’re nacht
laat je hoofd zich heffen
opzien naar de dageraad
bestaande overvloed herkennen
accepteren van genoeg
ik vraag en vroeg mijzelf
is het nog nodig
overbodig is genieten niet
laat de sterren schijnen
verdwijnen het duister
dans de schoon lange dag
Waar het manne
lijke
en het vrouwelijke
een huwelijk aangaan
in jou
met jou
.
gelijk de versmelting
waaruit jij ooit voortkwam
deze benam je ziel
de adem
waar beademing
een weg zocht
en zoekt
.
waar sterk mannelijke
en zacht vrouwelijke
elkaar als yin en yang
circulair dansen
.
daar spelen wij
het spel
dat leven heet …
.
verfoei het gevoel
haat dat vertellen
het is niet wetenschappelijk
literair met een air
van rotte eieren
verfoei het gevoel
haat al die tranen
op slot in het rationele
en gooi stenen
naar kwakende eenden
laat het bedenken varen
staar eens naar je navel
hevel hagelstenen vol zwavel
uit de putten van vertier
hier woont het echte leven
omgeven door wetten die
verder, dieper en hoger
reiken dan welk menselijke
regel ook
het oordeel was
jij kunt dit niet
bent dom en slecht
het inzicht is
dat alle projectie
een grond van waarheid
voor de ander is
die niet de mijne
hoeft te zijn.
De waardering is
dat open eerlijke
maakt het zo fijn
om met jou te zijn
zolang de eisen
van presteren
jongleren met ultieme vrijheid.
een woord vraagt aandacht
traag vergolven rimpels op
stilstaand grijs water
.
lichtzinnig snijden
bijen verliezen woningen
oogst wordt vernietigd
.
.
daar in het diep zien
tot op de vezels van het
huilende hartje
het leven weeft haar
draden langs toppen tot
groot steile hoogte
.
daalt af in diepe dalen
bemint het innerlijk kind
.
.
Ergens in niemandsland
op de tribune
eindeloze bezwaren
en ja, maren
…
loslaten en niet alles controleren
versus alle geluiden serieus nemen
.
onderzoeken en wegen
.
of schoppen en tegen …
…
zoveel mensen
nog meer wensen
.
betalen wil niemand tot
nut en noodzaak
en winst te verklaren zijn
.
politiek ja-maren
en blind staren
.
op regels
waar de tegels op de stoep
.
los liggen
ik struikel tegenwoordig
.
te voet
van centrum
naar huis …
.
.
.
raadszaal Gemeente Houten
Als ik je zo zie
kwetsbaar en gevloerd
als ik je zo voel
kwetsbaar en gelaten
laten we dan weten
dat elkaar vergeten
nog niet
aan de
orde is
in opruimen en loslaten
van oude gedachten
herinneringen en beperkingen
stromingen in het water
.
later dansen de merels
op het lentegroen nabij
nu is het vrij zonnig en
openen we ons zonlicht
.
herfsttooien verstrooien
zich rondom mijn voeten
verstrooien gedachten
bladgoud in het water
.
.
als ik je zo hoor
in je dromen dichtend van
geheimen van ver
sprekend over het leven
en een diep fysieke pijn
beseffen dat het
vrij kunnen wandelen nooit
vanzelfsprekend is
ik weet het van mijn moeder
en zag het nu ook bij jou
Waai me open lief
beadem ons wezenlijk
kus de dageraad
Lieve Sint
kom
mijn schoen
staat klaar
.
schoorstenen
zijn verdwenen
brievenbussen
bestaan nog
Lieve Sint
geef me een handje
acceptatie
een tas vol vrede
voor een soms
zoekend hart
een pak zakdoekjes
om anderen te troosten
als ik mijzelf getroost heb
Sint kom, mijn schoen
staat klaar, toe maar
waar je eigen draak
verslagen in de breedte
nemen zij mij mee?
waar je eigen dromen
verslagen in de diepte
gevochten en gedood
met restanten levenslust
opgeborgen in het hart
de dageraad betastend …
wordt vervolgd
Haarvaten
open wonden
benen met
scalpels
en stalen vingers
.
Slingers op een tijdlijn
open en transparant
zoals het wezen
van de mens
die woont
in dat vreemde lijf
.
lijven op aarde
zulke vreemde
verzoetende dingen
met verstand
waar geen land
mee te bezeilen is …
.
waar harten smeken
om een relatie met
het wezen en gedachten
opdat ze samen
meer dan een gemene
mooie
deler
ZIJN
