Je vliegt zo hoog
droog hou je het niet altijd
dan glijdt het af
naar een schuilplaats
waar je een laatste
groet brengt
naar de regen
tegen alle bewegingen in
sla je je vleugels wijd en zweeft
op de golven van de wind
die wij niet meer zien
noch kunnen horen
hier in het westen
waarmee we on in de nesten
hebben gewerkt.
Lieve Adelaar
leer ons zweven
verhalen weven
samen met Grote Geest …
Een vrouw
haar kind
de wind
vertelt
de geheimen
sprookjes
scheppingsverhalen
in zielen-taal
reinig mijn hu
schilderij: Olivia O’Keeffe
kom vrouwe zie de pijn
van de mensenkinderen
die op drift geslagen zijn
kom heer van de zon
zegen de grote Moeder
wees hoeder van liefde
reinig ons huis
van binnen en buiten
thuis in materie
gevuld met mysterie die
mooie dageraad
weg der wegen
cirkelt
in spiralen
om de berg
een dwerg
met een hark
rent het park
rond, grond laat
sporen van vet
uit klei
na aan paden
die naden
dichten
Beweeg met me mee
draad na draad
staat op de kaart
het patroon beweegt
gewoon mee met mijn hand
een onbekend land
opent zich in tijdperken
die alles beperken
en nieuwe tijden
aanzeggen
beweeg met me mee
draad na draad
op het getouw
trouw aan het Leven
de Wet, de Liefde
het eeuwige Licht
dubbel vuur
dubbel water
verbonden
met aarde en lucht
diep van binnen zucht
ik onder de zuivere schoonheid
van wit bedekte bloemen
we schuiven een kop thee
op het nachtkastje
en verwarmen het koude lijf
buiten kijf
het klein genoegen
is om te zoenen
intussen missen we de steun
van nabije geliefden die toekijken
uit een grijze hemel
Twee triangels en stokjes
een babydeken van toen
ik klein was
een lapje patchworkstof
met danseressen
worden een hoesje
mee-neem-tasje
voor het kindertrauma
één volwassen compensatie
vier het leven
zet jouw toon
voor deze lente.
open handen
geheven naar
een grijze
hemel
tellen wij wit
gelijk ijssneeuw
dat neerdaalt
op mij
balans keer weert
waar man en vrouw
herinneren
wat heilig
was
en
is
adem mij open
geef mij ruimte
een steen rolt weg
graven geopend
we lopen door tuinen
tuimelen in gaten
praten eindeloos
de hemel koos rozen
met scherpe doornen
een rozentuin is ons niet beloofd
geloof in het hoofd
is een fiets zonder banden
leef vanuit een kloppend hard
word een zingende troubadour
het duister
komt aan
het licht
stenen rollen
trollen overal
soldaten
marcheren
jongleren
met geweren
het duister
komt aan
het licht
traag bewegen
de vrouwen en vouwen
de dageraad open
als hij in het graf ligt
zijn gezicht en lijf
in doeken gewikkeld
Jozef en Jezus
als razende gezellen
vertellen en zwijgen
we verblijven in
het midden uit niets
als iets geboren
is
zal het ooit sterven
we erven het leven
omgeven door wijsheid
kennis, misbruik en kruiken
vol oude en nieuwe wijn
wat is er goed aan sterven
afdoen van je oude huid?
wat is er fout aan sterven
afdoen van je zieke geest?
een steen in het water
duizenden ringen later
een antwoord en ongehoorde
bazuin …
in de tuin bloeien de Maria’s
van Magdalena
schoonheid die zijn weerga
niet kent
al is de leugen
nog zo snel
de Judas
en zijn penningen
hoe een spiegel
voor het leven
van alle dag
heden ten dage
Mag ik spe
en met mijn zomerzoete
oranje rokje voeten in zacht bont
me even Pipi voelen en stoeien
met de aarde in potten met zaden?
mag ik dromen over een land vol
biodiverse vogels en vlinders
een puur gezonde leefomgeving
voor alles wat is?
hef mijn gezicht
naar het licht
dat de hemel
zo blauw straalt
vouw mijn handen
in een gebed
vraag de goden
genade
duizend wonden
heel ze God
geef ons liefde
en vrede
Draag je vormen
snijd
t je wonden
langs de etter
schoon af
vier de schoonheid
voel de lente
vier je leven
voluit
Je ziel vraagt aandacht
wacht op verbinding
met de schepper Geest
genees
jezelf
Geef mij je wijsheid
laat de tijd stromen
dromen beamen
namen rondzingen
van mensen
en dieren
bomen en stenen
die liefde
en wijsheid
vertonen
bezingen
Uilenveren in een duistere kelder
een helder kaarslicht werpt schaduwen
over het in goud gebonden spreukenboek
het doek gescheurd van eeuwen werk
de kerk werpt een licht in haar duister
en luistert haar toverhanden op met opaal
helemaal verborgen voor de ogen
van de burgerlijke mensen massa …
Uilenveren in een gouden straal
van de zon bij daglicht opgevangen
haar verlangen naar verlossing
de wijsheid en liefde die vrede brengt
en het ijs
om een hart
kan smelten …
waar de Adelaar
op het nest land
haar eieren legt
de zon vangt
en warmte deelt
vleugels zweven
op de wind
tot hij de voeding vindt
voor vrouw en kind
in de stille momenten
waar de opcenten zijn betaald
door het bloed van het Lam
klamme handen begeren
de levensenergie van kinderen
om hun dood te verhinderen
de jaguar sluipt met grommende tanden
door de duistere ondergrondse landen
van deze hellehonden
zacht draagt m
ijn lijf
de ziel en vraagt
haar een antwoord
op alle vragen
we dragen ons lot
tot de Goden een dot
verf op de zwarte aarde
in zwart wit gooien
een grit met nieuwe
informatie en de relatie
met het leven
omgeven door dood
bij leven
even
even
even
wij weven de draden
stikken de zelfkanten
aaneen …
Wild woman
be aware
dare …
care …
you cirkels speak
sun breaks
open
weef me mijn heilige weg
zeg met hoe te leven naar
de wetten van de liefde
die leven schept en adem
blaast …
Een aanbieding
om te spelen
daar krassen
de kralen
bepalen
werkend met kleuren
niet zeuren
gewoon doen
vernis van de buurvrouw
en toen
een boomslinger
van restanten
uit overvloed
droom mij wakke
r
weef mijn zielsweg
heel en tederzacht
binnen wacht
een buitenom
kom lieve
kom
waar licht donker heet en donker licht
waar alles een omgekeerde matrix weeft
heren en dames uit machtswellust en
bloedhonger geboren, verliezen ongehoord
veel de normen en waarden
gezien vanuit de wetten
die mensen mens maakt
de hond wraakt
het verraad
waar duister aan het licht ko
mt
een handvol leugens opsomt …
waar vuur de lente aanroept
vogels hun roep laten horen …
waar licht de dageraad tekent
betekenis geeft aan mijn dagen …
blijven vragen zich opdringen
zingen we informatie
drinken haar in …
een oma
is zonder
meer
niet minder
dan een haven
veilig
vertrouwd
zorgzaam
betrokken
een moeder kan niet gemist
oma eigenlijk ook niet
je ziet haar verjaren
gebaren worden minder
afscheid sluipt je leven in
oma is ook jouw begin …
Schilderij: Olivia O’Keeffe
spreek je uit
laat je niet in
noch uitluiden
een failliet
crimineel systeem
in leem gegoten …
ik dans
voel, spreek
op de tast
in het duister
zie moeder jaguar
ervaar haar roep
In de diepte de groep
rond Inanna
haar adem
beneemt
het recht
slechts
hoop
en liefde
dans
dans
dans
zing
zing
zing
bemin
bemin
bemin
Stroom en houd vast
laat de last los
adem mij open
we wandelen en lopen
in opmaat
naar dat wat
vaststaat
De overv
loed
doet het goed
in het minderen
uit meer
leer dagelijks de maagdelijke
momenten als krenten uit
de pap te halen …
De overvloed
een restje moed
en de kinderen
spelen
we delen de stenen gevonden
monden worden gevoed
harten licht gevuld
waar hoeken van hemel en aarde
hun diep bewaarde geheimen ver
weg verborgen hebben …
waar de hemelen zingen en tonen
verzoeken hun trillingen ter heling
aan te wenden voor dat …
Kunstwerk: Anja Tekelenburg
pijn en onvermogen heeft tot diep
zwarte ontzieling geleid
het is tijd voor heling …
N.a.v. een lezing van Jan Storms
Schilderij: Olivia O’Keeffe
kunstwerk: Anja Tekelenburg
waar aarde en zon
een balkon schept
voor de vrouwendagen
kragen opgezet
in weer en wind
in de tekening
bevindt zich een sprookje …
het duveltje met zijn pookje
plaagt de onwetenden
tekent met pret de kleur
en geur in ‘t geheim
waar het zondagslicht
een traag gezicht toont
woont de dankbaarheid
in een kleinigheidje
over een tijd is het eitje
geborgen in morgen uit
gisteren, waar tijden
verglijden en eeuwig
in beweging zijn
Kunstenaar: Анжела Расулова
De boom
ze is
staat
vangt wind
en transformeert
CO2 naar O2
en omgekeerd
ik heb geleerd
te luisteren
maar jaar fluisteringen
we zingen
liederen
van verlangen
Jouw potentie
mijn talenten
samen nemen wij
een handvol lentegeluk
vrijdag, Freya
Kom laten we spelen
en ons geluk delen
waar een woeste wind
zijn degens kruist met dat
wat niet gezien is
is het fris, zoetzuur en guur
zijn hard gebeten appel
Wie gaat de draken verslaan
die in vol ornaat
opstaan en doorslaan
in MK-ultra overdaad
Eén wijze vrouw staat op
een enkele man keert zijn gezicht
weerlicht met het zwaard
dat in het vuur staart
van het vuurspuwende wezen
vrezen heeft geen pas
zorgvuldig richten en verlichten
met de daadkracht …
… voor nu …
zacht komt zij tot mij
het is niet vrij
de aanval op de ziel
valt en viel duizend maal
helemaal over de ruimte
waar levende wezens
hun ziel laten stralen
zacht komt hij tot ons
het is de opkomst
van het zuivere dat morgen
de vrede zal waarborgen
de weg te gaan
samen zullen we opstaan
doorgaan
voortgaan
slaan ons
door het woud
houden de bijl in onze handen
als we in het goede landen
daar bij de bom
en
omgeven door nevel
wrevel overal
ooit zal het licht
haar gezicht
ten volle laten zien
misschien morgen?
—————-
daar bij de plas
droom ik over leven
omgeven door armen
van de treurwilg
ooit zullen wij vrij
zijn gezicht
ten volle mogen zien
misschien morgen?
Spiegel mij
de vrijheid
van een leven
omgeven
door zonne-armen
die mijn hart
en ziel
verwarmen
vier in getal
lopen en liggen
in het gras
langs de rand
van een griend
we zien de reiger
volgen bewegingen
in onze ooghoeken
zoeken met kijkers
en zien ze
ze ogen kwetsbaar
ongenaakbaar
op veilige afstand
daar aan de rand
…
…
…
Kooikersplas: Olivia O’Keeffe, foto nabewerkt in lila door mij … lees de kleurtaal
haar kleuren en geuren
dagelijks aan verandering
onderhevig, is stevig
uilen laag in haar bomen
aalsgolvers hoog bovenin
eenden en hoentjes in haar armen
de in stilte en aan spiegelingen
onderhevige beelden en gedachten
onder de treurwilg doorleeft
zij
weeft seconden door mijn leven
omgeeft mij met schoonheid
door de tijd heen
zoveel stappen rondom haar
water welke de spiegelingen
wil weerkaatsen … in lilalicht
Divinity: Oliva O’Keeffe
Oneindige
scheppingskracht
voorbij zwaartekracht
wacht op ons
beademen
de ziel zweeft vrij rond
raakt met haar deel
de grond onder voeten
we ontmoeten weerstand
verstand bevat dit niet
een gewoon oog is blind
vindt het onzin en zint
op wraak om de draak
te eren en Baäls begeren
te belonen
Er wonen monsters ondergronds
en zwemmend door de hemel
tellen luchtschepen hun aantal
en roept mensen op het al en om
te draaien …
Oneindige
scheppingskracht
landt in zwaartekracht
vraagt ons om
ja en amen
Celtic Twist: Olivia O’Keeffe
Leven naar de adem
van het door liefdesspelen
samengesmolten zaad en ei-cel concept
waar bezieling zich verbindt
en een droomverhaal begint
waar het weten sterft
en traag geleerd en omgekeerd
wederkeert
als leven zich vult met lessen
vervreemding en een kring van vragen
gedragen wordt
Wedergeboren in het moment
dat de inzichten groeien en door
hemel en aarde verbonden raken
na lange reizen op zee
Nu overgeleverd aan het zee-recht
wordt de strijd om land beslecht
in een strijd van vrede en liefde
door weten en wijsheid gevoed
gewekt door het licht van de zon
aangewakkerd door vurige passie
laat je fantasie maar gaan …
De triquetra is een Keltische knoop. Bij de Kelten staat de triquetra voor leven, dood en de wedergeboorte, alsook de drie natuurkrachten: land, lucht en zee.
transformerende wijsheden
verhalen in duizenden oertalen
hun geheim als je luistert
met hart en ziel
knielen op het zachte mos
in een oeroud cederbos, los
van de opgelegde dogma’s
weldra weer vrede
Oliva O’Keeffe
Water en vuur
in een uur
vol geluk
deze schepping:
De Celtische knoop
kijk om mij heen
zie duizend stenen
hoog opgeheven
omgeven door mensen
op zoek naar hun
oerkracht
in het midden wacht
de centrumsteen
voorbode van de Obelisk
zachter en heiliger
tijden golven
duizenden duizelingwekkende
cirkels door universa
en langs zwarte gaten
We laten het zijn
water en vuur
zien haar adem
zijn lichtkracht
van de scheppende
geest
ooit is het goed geweest
zal het ooit weer zijn?
van generaties trauma
vouwen wij handen
breken knoppen open
we lopen in de pas
en verrassen ons
met liefdevolle
verbindingen
in de lijn
vol eeuwenoude trauma’s
heffen wij handen
naar een blauw zonnige
hemel ver boven ons
voelen de koude aarde
onder onze voeten
begroeten ons
bezielde lijf
vlucht regenwolken
zwevend langs helder blauw licht
tussen hoofd en hart
weten dat licht bewaarde
heelt de grote zwarte hel
waar inspiratie
en integriteit
een zingende zoektocht
bezweren, leren
wij van dag tot dag
vanuit de nacht
de snelwegen van het woud
ons hart houdt herinneringen
aan een zinderende tijd
waar handen elkaar raken
golvende bewegingen maken
op een maagdelijk doek
kleuren fleuren de dagen op
klanken raken zoet de ziel
zetten gedachten in beweging
tegen alle moeten in
maakt zij ons wakker
doet leven ontwaken
een stroom van liefde
en inspiratie
de sensatie
van ons leven
Vrouwe Magnolia, Maria Magdalena
zacht en ontzet
luisteren naar Argos
staat met een bos
rozen
op tafel
een mes daar
in het leven is meer
dan wij weten
vergeten rituelen
te bizar
voor woorden
waar draden paden weven
in een kleurrijke jas
of warm ondertapijt
glijden de wijsheden
door vaardige handen
wever van het leven
tijden komen en gaan
patronen stromen
in duizenden facetten
langs het kleurrijke draad
spreek me aan en praat maar
daar waar de stilte woont
is de gewoonte voorbij gegleden
gebeden in gebaren
bewaren het geheim
lief en gek
dat creatief
talent
ongebonden
schenden we gewoonten
maken van gekregen dingen
nieuwe maffe draagbare
kleding
voor de winterkoude
zacht dalen de druppels
lentelicht en hoop
over de zwarte aarde
die zich tooit met bloeiende bollen
en klein lentelichte gewassen
ik droom ons vrij
en naderbij
de vreugde
van het leven
Een gebroken glas
dat zopas nog bruikbaar was
geknapt en verloren voor
de oude zure wijnen
azijn drinken we
van appels om ons vege lijf
van alle wrijvingen te schonen
we wonen in een heilig huis
dat ene bericht
gaf mij de moed
en passie
om de tuin in te gaan
met schaar en bezem
onder dorre takken en stengels
komen paars en lila bloemen
tevoorschijn
ik verdwijn naar de hemel
foto: IJsland; Myvatn
Zacht stapelen
de lichte vlinderwolken
zich boven het speelveld
we dansen en drijven
op golven zuiver water
omgeven door licht
gezichten komen en gaan
bestaan bij de gratie
van liefde en vreugde
Dansend over bloemen
die voluit bloeien
een paar solitaire bijen
ze vrijen met nectar
in een blinde lentezon
Waanzin
en leugens
traag
komen ze uit
hoe besluiten wij
hoever we hen laten
gaan
opstaan en leren zien
is misschien wel te zwaar
dan is wat waar is
niet meer te dragen
jezelf vergeven
en wegen zoeken
op dit model
te stoppen …
waar het leven
een overzicht
en licht schijnt
verdwijnt
het duister
komt je schaduw
scherp in beeld
waar duizend zielen
zwemmen en zingen
in een zee ver weg
doorheen
sterrenstelsels
en zwarte gaten
we laten het zijn
op aarde is de pijn
groter dan ooit
zoals gespiegeld
uit Atlantis
Lemuria voorbij …
Laat de wind
waaien over alle
waangedachten
en – beelden
die als vergeeld en verkleurd
de nachten en dagen vullen
Laat de wind
waaien doorheen alle
dromen voor later
en hou vast
aan de eindeloze liefde
en zingende heilige zielen
draag mij en vraag niet
naar de bron van mijn verdriet
het is ons hart
dat diep van binnen ziet
waar woorden verstommen
wolven diep in grommen
wandelen wij van dag tot dag
een weg vol licht en duisternis
het is in de nacht
dat het weten wil stromen
laat ons dromen
en zielvol zingen
Inuk artist Kenojuak Ashevak, Nunavut
De cirkel
vertelt
hoe leven
spint
en alles
samenhangt
Dieren bewegen
zon en maan
staan samen
tegenover
verbonden
met onze Aarde
midden in en uit
Schijn je licht op mij
foto via fb, maker onbekend
in deze dagen naar het einde
van een zonnejaar
bij de Maya’s, waar
getallen en nummers spreken
wijsheden verbleken
in een tijd vol hoop
en vertwijfeling
waar de eenling
zingt
waar het leven sluipt
in botten kruipt water
later uit gisteren
vergissingen geboren
uit misverstanden
aan de randen van het oerwoud
het goud uit de grond geroofd
een onthoofde aarde
bewaar het beste voor de kinderen
die na ons komen
opdat dromen doorstromen in
een gouden zonnen-arm
gekoesterd door de maan
Geef me over
aan genadebrood
uitvergroot
en ingekapseld
dagen druilen voort
ongehoorde tekenen
aan de winterwand
lente roept
bewaar de stappen
voor jonge nieuwe sneeuwtijd
verblijdt van harte
.
staat de zon daar hoog
liefdevol te aanschouwen
met haar lentetooi
.
in afwachting
waar levens vol gemis
pijn en uitgesloten zijn
van de deelname aan
het vol-ledig-heid in tijd
en ruimte
nachten zoeken we naar antwoord
worden gehoord en tranen banen
wegen
uur na uur, na minuut, na seconde
Zij vliegt
draagt
vraagt
Het verleden
de genen
mee naar morgen
verzorgend
waarborgen zij
een bestaan
waar we in staan
Droom mijn adem schoon
gewoon gelijk maagdelijke sneeuw
met schitteringen uit ijskristal
kant noch wal worden geraakt
duizenden namen gewraakt
in haat en nijd
in de stijd
om leven
we kunnen alles na-ma
ken
zelfs de schaakstukken
van vlees en bloed zijn goed
als `deepfake’ op te dienen
we kunnen alles namaken
en de oorlogen hatelijk voeren
we kunnen de pure liefde
slechts ervaren en bewaren
voor de vreugde van een feest
zoals in eeuwen niet geweest …
Kijk niet achterom
het leven is een slalom
langs punten en stappen
gezet in liefde
soms met een traan
nagelaten erfgoed
Kijk niet achterom
slechts voorruit
en geniet van de blik
in de achterruit
en geniet van de fluit
van kokopelli
Kijk vooruit
en glimlach
morgen
om de lessen
uit gisteren
waar morgen
het bewijs
levert van de regenboog
die zich voorover boog
en droog water
nat schijnt
gewogen
bewegingen
door tijd
en ruimte
cirkels
komen en
gaan met
ons mede
ijskoude wind
waaiende vlokken
blauwe ogen
bedekte borst
spelende mensen
met rode wangen
het recht van spreken
in aanzien van verzwijgen
boeiend perspectief
vrouwen offeren
hun eigen waardigheid op
tot het genoeg is
ze baren en vergaren
heiligdommen in hun graal
van internet geplukt
een zachte hand geeft
liefde en overvloed zij baart
ons zuiver voedsel
een moeder die de borst geeft
aan beminde kinderen
daar
sta jij groot hert
met je voeten verschroeide
aarde vol ijssneeuw
er staat geschreven dat al
het leven sterfelijk is
de beweging
voluit geluk
rijkdom
de leeuwenkoning
en zijn koningin
in oneindige
cirkels
een klein handje
nog geen randje
aan de blanco
verwondering
een klein teentje
er omheen een huid
van binnen bloed
en een ziel
Dromen over licht
vrede, hoop en vertrouwen
bouwen aan morgen
verraden door de leugens
van razende tovenaar
als de dagenraad
zichzelf verslindt
in duizend stukjes
door de onrust
in een corrupte ehter
gekaapt door hel en
buitenom het binnenin
zoekt naar open harten
in een dolend leven
De dwaze w
aanzin waar begin noch einde
aan de hemel verschijnt, in een ijskoude
zonnige zondagmorgen
een vogel die zijn stem laat horen in verloren
zaden, hangend aan een winterlijke loofboom
een stroom aan gedachten …
we wachten op een antwoord, dat teloor gaat
in een matrix van slavernij, nabij het licht
dat een uitzicht tekent …
Waar ik mij zac
ht
in de watten van een winter
morgen laaf aan koffie
warm vocht dat binnenstroomt
dromen die komen en gaan
beelden gelijk films
uit de nacht de dag
in voeren …
Poëzie in de uitverkoop
alleen met letters
en een toetsenbord
het wordt alsmaar stiller
in een wild woeste storm
Poëzie in het midden van
een doodgeslagen angst
mensen vol paranoïde
invalide gedachten en daden
paden vol rottend blad
Een woord fluistert een onverhoord gebed
dat net op het beeldscherm is gezet
ik heb een levende tegenover nodig …
overbodig om te zeggen dat dit nu
een stormparaplu vraagt …
er is hier begin noch einde
aan het reuzenrad
dat draait en draait en draait
met een winterstorm opeen balkon
grote grasduinen langs de wegen
tegen alle waanzin in, is er
begin noch einde aan een leven
in leugen, waar waarheid
de tijd vergeet
het leed niet te overzien
misschien ooit …
het toverwoord is liefde
naast integriteit
mijn tijd van leven …
door storm en regen
was mij schoon
reinig mijn ziel
zuiver het hart …
vang jij het licht
zwicht je voor verlangen
naar een groene aarde
baar mij leven …
Een dag samen met de tranen
levenslichten en vergezichten
slapende engelenwezens tegen
een schoon geveegde stoeprand
als je in het licht
van een dichter
naderbij komt
vrij van de beperking
van een contract
slechts vrij mens
er is geen contract
tussen mensen
wel tussen onmensen
die ons de grenzen
van leven en beleven
blijft geven