Dapper het stuur in
harde wind gedraaid waait het
woedend water weg
Reageer
Categorie archief: Geen categorie
19 jaar geleden
rond 4.00 de telefoon
auto onder de sneeuw
wij naar Gorinchem …
nu bloeien de anemoontjes
sneeuwklokjes
krokusjes
Papa, de pijn van emoties
die je zo wegsloeg op bloemkool
wegspitte in de tuin
je eeuwige optimisme
voortijdige ideeën
wij tweeën botsten soms
die eeuwige creativiteit in dromen
blijft door je nageslacht stromen
in elk geval in mij …
dat je emoties en sensitiviteit
als onnodig en altijd te vermijden
dingen vond
daar sta ik heden ten dage
opnieuw bij stil
pril leven verzoekt
pure adem
en Lev
omgeef mij met genade
spreek in zachte tintelingen
mengelmoes vol rimpels
zij droomt en leeft
in schaduwen van stenen
korte benen dragen haar
omgeef mij met geliefden
spreek in zacht perspectieven
meng het maar met vreugde
(ode aan de moeder-godin)
of
omgeef mij met genade
spreek in zachte tintelingen
mengelmoes vol rimpels
jij die droomt en leeft
in schaduwen van stenen
korte benen dragen jou
omgeef mij met geliefden
spreek in zacht perspectieven
meng het maar met vreugde
zo het leven zich zacht
en teder verhoudt
vernauwen de dagen
zicht op het gisteren
de pijnen die verdwijnen
bij doorvoelde dagenraden
paden die zich aftekenen
berekenen herkansingen
droom met mij
speel je vrij
jij, zij, wij
.
.
Traag ontwaken wij
ochtenden ijsvrij voorbij
waar klatergoud wacht
.
door de winterzon beschenen
restjes bladgroen in de tuin
.
Lieve eeuwige, onder welke naam dan ook
sta ons bij op onze levensweg
op een aarde die verpulverd wordt door macht
misbruik en vernietiging door leiders …
.
Geef ons wijsheid op onze weg, opdat wij
integer en wijs omgaan met de gave van het leven
niet als heerser …
… meer als beheerder
.
Geef ons lichtheid om het spel te spelen
met apen en honden als voorbeeld, bedeel
ons met vreugde en dankbaarheid …
… zorgvuldigheid met onze tijd
.
op aarde
De wolf in mij
huilt naar de maan
die nog bijna vol …
,
dolblij en zielsgelukkig
om de zachte haren
langs de randen …
,
leef mij rijk
liefdevol gedragen
levensvragen behagen
,
hart en ziel zingen
bij de regen en de wind
…
Voorwaarts
kom
vooruit
.
achterwaarts
stap
terug
.
hier en nu
stil
leven
.
.
voorwaarts
cirkels
spiralen
.
kom
kus
mij
.
lieve kikker
.
en breng
regen
Een erfenis in D N A vastgelegd
vol van organisatie en talig talent
een vent met een groot hart die de harde
wereld ook zeer wel kent
Een erfenis in D N A vastgelegd
vol van verlangen om het betere leven
uit te venten en de krenten in de pap te
doen herleven voor wat mensenzielen
Die dorstig en roomborstig schreeuwen
gelijk een groep meeuwen bij wat brood
de muze is groot, de gelden zijn traag
ik waag te beweren dat jongleren met taal
je D N A meer dan recht doet maar goed
daar koop je geen brood voor …
opgedragen aan Hans Daalmeijer
Nederlandse
kneuterhanden
welke niet kunnen omgaan
met natuurlijke gangen
Spaanse gewoonten
rondom obsessie rupsen
als cupcakejes op een strand
gaan hand in hand met nuchterheid
die wij ons toeschrijven
waar de angst voor een beestje
uitgroeit tot massahysterie
welke
uitloopt op
van kwaad
tot erger
Waar Spanjaarden de rupsen met rust laten
praten wij over opzuigen waarmee de haren
alle kanten uitwaaien en vrij rondvliegen
waar ze vrij in het bos veel minder aanrichten
we moeten wat doen,
we moeten in actie komen …
soms is nietsdoen beter
(opgedragen aan Helene Elhorst)
Stars during the time
sun shines trough the trees
over the blueberry fields
believe in me
.
believe in you
believe in green
.
be seen
by the elves
the angels
off the day
.
star during daytime
playing with the child
looking for happiness
looking for silence
and the song
of the sky
Waar zit je gevangen
in je eigen gedachten?
waar zie je de ruimte
in je eigen levenspad?
.
Kom lieve kind
vind je bestemming
open je handen
en het bloedend hart …
Onder een zonnig wolkendek
een krijsende pauw die
zo wanhopig roept om zijn vrouwen
zij aanschouwen hun legsels
brengen de toekomst in
in een zacht weiland tot stand aan randen
van velden waar vele vogels
de weg van kwelders en zee
in een eigen paradijs tegen een prijs
van rauwe werkelijkheid
hervinden
dragen de bladen
met zachte hand
naar een land
vol overvloed
dragen de vogels
die ons wekken
een warm hart toe
liggen op tafel
een wafel in de pan
samen ontbijten
in Waalse vogelparadijzen
Al zo jong, zo in de knel
vormt strak, de grens voelen
wordt iets heel anders dan gezond
en wel
zou horen.
De beknelling en verkramping
zo gewoon, doet geen pijn meer
tot ver boven de tonische rand
in dood
bij leven.
Druk verkeer buiten
vogels en vliegtuigen
in de lucht
druk verkeer binnen
koffie en bekers voor straks
in de trein
naar vliegvelden
om reizigers van ver dichterbij
te halen
Scherpe randen
met het mes versneden
aanbeden afgoden
doden de zegeningen
tintelingen en fragiliteit
zoeken stille wegen
naar de ziel die zoekt
het doek wordt dunner
de schemer dichter
ogen scherper om ook
daar te zien
Water en vuur
aarde en lucht
een brug dichterbij
Sluipend in stilte
zo alleenzaam
in de wereld
en het leven
tastend op kousenvoeten
op onzichtbare paden
in het dichte oerwoud
het geheim houdt
ons diep geworteld
gelijk de grootste boom
van het leven
(Laatste zin komt voort uit de ontmoeting op Vancouver Island in 2016 met http://www.cathedralgrove.eu/text/01-Cathedral-Grove-1.htm)
De Lemniscaat
het slangenlied
voorziet in heilige
wegen
tijden
met, voor en door jou
vrouwe vol wijsheid
Het meisje
met de vlechtjes
trots en blij
tot zij op school
in het hol van de leeuw
beperkt
miskend
geschopt
geslagen werd
en toch…
het meisje
met de vlechtjes
dat wil spelen
Vanmorgen werd ik wakker
manlief was al ziek
bij het drinken van thee
constateerde ik dat vandaag
in het teken van romantisch
samen ziek thuis staat.
Schoonheidsslaapjes in overvloed
een vers gemaakte soep van gisteren
deed me zojuist weer goed.
De zon roept het huis te warmen
open je volledig en uitbundig
het hart warmend aan de lentezon
Adem het in en uit van binnen naar buiten
buiten naar binnen
tast af, wieg mee, daal af
naar het midden van je leven.
in de kunst van het laten
ligt het nemen in onze handen
aarde vormt de voedingsbron
van lichaamsgerichte wijsheden
de sterrenstof verzoekt de ziel
hemelsbreed en aardediep
te leven en te sterven
in daden, woorden en het leven zelf …
… met open handen
ontvangen
transformeren
de slang laten stromen …
Roemrucht verleden
in het heden gevat
de lat lager gelegd
zegeningen tellend
Bog trail
In de spiegel zie ik mijn pijn
en onvermogen van jaren
weggestopte tranen die zich
mengen met de dagelijkse gang
ik verlang naar lieve rustige
warme armen om de eenzaamheid
en in deze tijd is de ademtocht
in de stilte die de kriebelingen
dempt
omarm het leven in ademtochten
bochten nemend zonder stuur
slechts zijn met en in momenten
we rijden buiten tijd en ruimte
om en om de bronnen van bestaan
we dromen buiten tijd en ruimte
over liefde, schoonheid, klein geluk
te paard transformeren we als kind
de tekorten van de ouders
houden vast
laten los
dromen ons leven
tijdens avondroden
wakker
Zacht ademen wij ons in het hart
zoeken naar de kleine levensvlam
in de donkere dagen schijnbaar
onvindbaar, met Venus als morgenster
Zacht ademen wij ons leven in
zoeken naar de kleine momenten
vol geluk en verbondenheid
waar tijd buiten de ruimte is geplaatst
Zacht bewegen wij ons voor de drukte
in de winkels uit, voor de inkopen die wij
noodgedwongen nog moeten plukken
als afval zich verbergt in pakken
melk, yoghurt, slagroom en boterfolie
waardering voor elkander
aan de rafelranden van samen
namen we in ondernemen
afstand van elkaar
in het zinvolle en gevende
aan de rafelranden van samen
nemen we de liefdevolle
achtbaar immer weer
samen
Beweeg naar binnen
van buitenaards bewegen
ufo’s in orb gedaante
Beweeg naar binnen
bewust van herinneringen
opgeslagen in het niets
van menselijk DNA
Beweeg naar binnen
troost vanuit bewustzijn
de kleine noden
Beweeg naar binnen
bewust van tintelingen
opgeslagen in jouw zijn
Heel met bewustzijn
deze kleine pijnen groter
dan het universum
kleiner dan een speldenknop
Zeg me niet dat ik bang ben
wanneer ik realistisch mijn gezonde boeren verstand gebruik
ervaringen uit het verleden, zijn geen garantie voor de toekomst
lessen uit het leven, mogen van wond
litteken worden
van litteken groeien tot innerlijke wijsheid
zeg met niet dat ik in angst leef
als ik eigen-wijze keuzes maak
wakend over de persoonlijke integriteit
dwars waar het kan
meebewegend als het moet …
Zeg met niet dat spiritualiteit zonder angst of ego is
zeg me dat het goed is, waar het leven
dromen kent, die waken in de nacht …
Waar jonge mensen dromen van wereldvrede
duurzaamheid, tegen pesten en racisme
op het podium, hun verlangen uiten …
laat ze dromen, laten wij hen helpen
deze mooie wensen waar te maken, opvangen
als ze struikelen, aanmoedigen om door te gaan
De gratie
van levend
weefsel
de slangen
langs de rug
de gratie
van levend
delen
de liefde
in je hand
de schoonheid
van het mengen
de graal verborgen
in het luchtledige
niets
iets
wordt
geboren
Doek: Scheppingskracht 60 bij 80, acryl op linnen
Straal je zonnen nu
maar over onze herfsttooien
plooi ons geweten
help ons het hoofd te stillen
kloppend hart te openen
Samen werpen wij
een blik op negen maanden
later in gister
geworpen misverstanden
uit angst en pijn geboren
Alleen sta ik daar
aan de randstedelijke
afgrond vol waanzin
rechtzinnig omarm ik
stil mijn levensverdrietjes
Zeven nachtmerries
uit de graven opgestaan
boeken een thuisreis
naar de diepste bronnen daar
onder de oppervlakte
Dans vrouwe
omarm het leven
water dat stroomde
aan kwam stormen
door wilde wolken
uitgestort
op een dankbare
aarde
Dans vrouwe
omarm het leven
water dat vloeibaar
binnen en buiten ons
wegen zoekt door
cellulose
heen transformeert
tot lucht
Dans vrouwe
wakker het vuur
van liefde en vertrouwen
in een wilde
passionele golf
in ons aan.
Vrijdag 13 juli – gelukstreffers
Ik wandel met manlief
en koop de biefstuk voor maandag
in de vrijdagaanbiedingskrant
Ik wandel met de buurvrouw
scoor nog een prachtige bloemenrok
voor de zomerse dagen die komen
ik lach met de buurvrouw
met manlief
met mijzelf
tot de bloedneus
water in de thee strooit
druppels op de zomerjurk
een doekje voor het bloeden
stelpt de vlekken
en ik lach weer
vrijdag de 13e als geluksdag
met een lach
De schoonheid van Twente
stralende weidebloemen
door licht spelend bladgroen
we doen ons te goed
aan vitamine groen
en lila-roze rododenderons
zo schoon
oogstrelend
zo de filmbeelden
van de tienerjaren
als een orkaan
over, door en onder
mijn nacht en dag
razen
door een vraag
dringend advies
voel hoe niet gezien
het alleen staan voelt
naast de eenzaamheid
het oordeel
reeds aangeraakt
implodeert er iets
explodeert een bom
ademt de dag
zich op wilskracht
voorbij
na een nacht
vol pijn
inktzwarte gevoelens
niet te dragen levenspijn
uit tienerjaren
de eenzaamheid
verstoting
wanhoop
verdrukking
verlating
erger dan
nader dan
gelijk aan
niets dat met een pen
te beschrijven
in woorden
te vangen is
slechts zij
die deze diepte
kennen
herkennen
de oogopslag
en weerslag
kunnen erbij zijn
verstaan
en weten
Note:
Er zijn momenten dat je ongewild geconfronteerd wordt met oud trauma.
Wie mijn boek heeft gelezen of de interviews op Radio Utrecht of Omroep Houten hebben gehoord, weten hoe ik denk over pestprotocollen. In mijn boek tip ik trauma’s aan. Heel veel zaken heb ik bewust niet beschreven en vermeld. Maar dan nu toch vanuit het heden, een uit de hand gelopen confrontatie met de inktzwarte wanhoop uit mijn tienertijd, beschreven vanuit nu. Het kan zo heftig zijn dat het lichaam en verstand het nauwelijks meer aankunnen.
Heb je er vragen over, of ken je dit, schroom niet om contact op te nemen.
Langs het water
over de Voorsterklei
mijn tante
doof en wankel
stevig op de fiets
nabij
het huis van mijn vader
licht van de lente
ruimtelijk gezicht
ooievaars
ganzen
zwanen
wind
mijn kind
vrij, blij een lint
aan groen
In de tranen vol
verdriet
generaties pijn
geen gevoel
noch emotie
leren voelen
leven, ervaren
Het culmineert
jongleert vandaag de dag
met een bedding
die verloren raakt
in een bodemloze put
die eenzaamheid
heet.
Beddingloos gevoel
doel voorbij
leven vergeeld
in passiviteit
en passie
de das die
een hoed siert
Stel mij open en niet aan
voel de diepte en essentie
van de levensbron in mij
Stel mij open en niet uit
voel de liefde immer stromen
vanuit compassie om ons
Stel mij open en niet uit
grom en zoek daag’lijks meermaals
om roeping en bestemming
Geef maar aan
waarin wij reizen
het lichaam
door bezieling
of ego
geleid.
Recht je rug lieve
oude fluistereik wijsheid
verborgen sapstroom
van boven naar beneden
waarna wederom gekeerd
Nog dralen dromen
zwerven in hardrock bonken
door beschonken straat
Water uit vurig
besef dat het lichtleven
nog sterrenstelsels
ver verwijderd is vandaag
graag een handje wijsheid God
Hij blaft en gromt bang
naar alles wat beweegt en
voorbij zijn erf gaat
trouw en verbonden met
de mensen van zijn roedel
Hij ruikt en luistert
als geen ander, verandert
het gevaar gevoel
in waakzame alertheid
de tijd verspreidt eigenheid
In de geheimtaal
van mijn wezen
en leven
In de grotten
van de woesternij
is het vij
van wetten
het recht
van de sterkste
telt ook hier
anders
dan wij hebben
leren geloven
boven alles uit
de oerlijke driften
van overleven
ze zijn gebleven
door de tijden heen.
Zo ik mijn lijnen
met voorouders
duizenden levens
voor en na mij
onderzoek
in eenvoudig
besef
dat normen en waarden
slechts bestaan
bij de gratie
van verwondering.
Adem hart open
speel loshandig de vrijheid
zing haar van harte
Naderbij zegt hij
dichterin fluisteren zij
onderlangs doet mier
in het kleine verbonden
rond een grote vijgenboom
Waar jij het schone
van je leven
in drie-een-heid
als hoeksteen
neerlegt
weet te transformeren
met liefde en inzicht
deze helderheid
als beschouwer
daar houd ik van.
Zo de geest
een wervelwind
tijdloos rad
vult vol humor
die zich ook als
angst en pijn
verzet tegen
de duisternis
die leven
hier
soms baart
Zo de geest
een wervelwind
tijdloos rad
weet vol spanning
avontuur en zucht
naar licht
en zomer
uit herfstluchten
en winterwit
Zo leven wij vandaag
met hart en ziel
op het wiel
van de dans.
Het licht opent mijn hart
bloemen bollen in knoppen
Samen dragen wij het leven
in liefdeslichtjes verbonden
Hoofd omhoog
tranen gedroogd
blij en dankbaar
Hoofd omhoog
dromen schouwend
verwachtingsvol
open
Waar water
het leven
voedt
wendbaar
voelbaar
tastbaar
waar neem baar
baren goud
koper
zilver
zonder water
lucht
aarde
geen leven
uit passie
Eer je kinderen.
Eric Wittenberns
Vrouwe
ik hou
van het leven
de kinderen
van de aarde
Vrouwe
help ons
van het leven
te genieten
op deze Aarde
Dualiteiten
polariteiten
momenten
centen
dag nacht
licht donker
YangYin
ik vang
het leven
in een
groot bewegen
vol licht
luister
liefde
Stap mee
over
uit
Stap in
vliegerin
speel
Deel in de kracht
hou het koord vast
en leef met lef
Stap mee
over
uit
Stap in
vliegerin
speel
Droom en doe maar
spelen maar en klei
je dag vol licht
Spelend door het leven
met mijn broertjes
en zussen
uit het nu
spelen
volle appelbomen
begroet
twee mannen
van de Krachtfabriek
Ik kiep een wagen ballast
bij de vijver van altijd
leeg.
Ik veeg de korrels modder
bijeen tot de helleveeg
clowneert
mijn hart begeert
de liefdevolle ruimte
van een sterrenkind
dat het leven
vol bemint.
Zo de overvloed
aan taal en beleven
overgebleven resten
van het laatste
avondmaal
Een taal die zwijgt
verborgen kennis draagt
dwingt tot reflectie
dat wil men in kerken niet
het is de verlossing
die telt…
met naschrift:
waar ga je heen
zij zwermden
ik vloog alleen
anderen schreeuwden
waar ga je heen
voelde later hun
vleugeltippen raken
toen zij mij stuurden om
de vlucht mee te maken
werd recalcitrant
scheerde snel
naar de andere kant
hopend op vrij baan
zij lieten mij niet gaan
doken achter me aan
ik was de afvallige maar
had hen niets misdaan
kreeg geen vrije vlucht
werd uit de lucht gepikt
voordat ikzelf ook maar iets
van hun veroordeling wist
Wil Melker.
Als ik stil
de klanken hoor
van het hoge
Edelweiss bloemenveld
is er een
sprookje
verteld
Als ik stil
de beelden zie
in het hoge
spitse grasgesteente
zijn er veel
momenten
vol ontzag
Beweeg met mij
in de stilte
zachtjes wiegend
in een zonnewind
fluisterluisterkind
op mijn schoot.
Creatief met natuur
puur en grondig
aangepakt.
Creatief met kleur
en hartvolle
geschenken
Zo vandaag
gisteren
morgen…
jij met mij
de dans.
van het zelf
een gewelf
vol sterren
planeten
zielen…
in het licht
van liefde
scheppen wij
zijn wij
beleven
vrijheid
sprankelingen
en bronnen
vol bewegingen
zegeningen
voor jou
en mij…
onderweg.
in reactie op
in halfduistere stijl
wij speelden met licht
dat langzaam doofde
alleen nog weerkaatste
in een schitterend vergezicht
schaduwen kropen
uit krochten vervlochten
de woekerende schemering
terend op jaren herinnering
geluiden verflauwden
in hun scherpe tonen
stilte bouwde al dromen
in halfduistere stijl
ik zag je gelaat
tot in de kleinste maat
vervlakken omdat
donker niet profileert
maar in je ogen
vond ik nog steeds
de liefdevol warme blik
uit een inkerend gezicht
wil melker
19/05/2016
Schaduwen in leegte
de diepste nacht
aaneengeregen herinneringen
en duizenden elfjes die zingen
niet gehoord
genegeerd
we hebben geleerd
dat het niet waar
kan zijn.
De pijn van het kind
dat ze nog wel spelend vindt
negerend
tot
tot
het
niet anders
meer kan
dan erkent
Herken jij dat?
Zo de introspectie
vandaag
in energie gelegen
even
de dag
wil vullen
spellen
daargelaten
laten wij
het gaan