Langzaam de bevrijding
van zoveel stress in lijf en leden
het opstaan en stilstaan
bij het gevoel van het zelf
hervinden en zon en licht
weer kunnen zien, misschien
nog aarzelend
er is nog zoveel los te laten
hart en ziel in gesprek
met lijf en leden
duizenden facetten pijn
verdriet en tranen
ze banen zich een weg
via hart, armen en handen
water neem op
laat het stromen
langzaam de bevrijding
weer kunnen staan
de wind voelen
de zon zien
langzaam heel langzaam
laten en ontvangen
De pijn
dood
in leven
.
gedwongen
gepest
geslagen
.
de pijn
dood
in leven
.
bespuugd
bespot
geslagen
.
de pijn
dood
in leven
.
geen moed
om door
te gaan
.
de pijn
dood
in leven
een puur weten
zuiver instinct
het goddelijke
de scheppingskracht
zo zacht omarmend
verwarmend ook …
het zalig zuchtend zien
van de ochtenden die vroeger
en vroeger ons doen ontwaken
het kwaken van de media
kwetteren van een laatste vogel
water en vuur in tegenstelling
polarisering en dichte sensaties
melodie die de illusie voorbij
mij vrij spreekt …
Sylvia Reijbroek
De wereld
ongewerveld
wervelend
het gevoel
vol gevaar
gebarend
we varen op de golven
van een wereld hel en duister
we dansen op het leven
omgeven ons met schoonheid
tijdloos
eindeloos
de diepte
chaos
prikkels
gedachten
fragmenten
fragmenten
scryptloos
broos
het gevoel
gevoel herkennen
en dan …
dan …
rook
stoom
wanhoop
…
ik lief je
bemin je
begeer je
vergek je
het plekje van stil
de gril
de stoom
de rook
noodrem
ik lief je
bemin je
begeer je
en de prikkels
beelden
geuren
sensaties
rood
rood
rood
Gesprekken over depressie
als het leven te zwaar en ongekend is
gesprekken over dat suïcidegat
waar ik gisteren over schreef
gesteund door en in herkenning
.
warm achter glas
in de zon
koffie en lunch
de kunst van leven
overgeven en vechten
de stier die zich vastzet
en weer loskomt
en vliegt op de vleugels
.
van de wind
.
het kind dat geraakt
de woorden kraakt
een moeder die troost
haar kroost bij kikker
in de vijver legt.
.
Je hoeft niet
te begrijpen
als je maar weet
dat geheel en al
het leven je draagt
doordraaft in pijn
het alleen zijn
als beu
en blauw
…
.
Zoveel verdriet
onvermogen
door teveel
krassen op een ziel
het beviel haar wel
pellen en doppen
van bonen
belonen van vriendschap
onder voorwaarden
van voor wat
hoort wat, ze
wist immer niet anders
tot het moment
dat ze uitvond
hoe ronder
vrij spelen en dansen was
hoe touwen en
spiralen wetten spellen
die mooier
ogen dan ooit gedroomd
in een flitsend moment
over mantelzorg en uitval
borden over tafel
chocolade als troost
en hoogst waarschijnlijk
een pijnlijke oogst
aan momenten van genoeg
uit te hoge belasting
een verrassing was het niet
zwarte Piet geniet van noten
vol kruiden en kronkels
en Sint verzint woorden vol
nostalgie
illussie
niets dan
conclusies
uit niets
dat waardig
is
dan dat ene
LIEFDE